TVM 7.1.10

O Lord! You Have Given Me the Burden of This Body!

மூர்த்தியே! உடல் பாரத்தைத் தந்துவிட்டாயே!

3462 என்பரஞ்சுடரே! என்றுஉன்னையலற்றி உன்னிணைத் தாமரைகட்கு *
அன்புருகிநிற்குமதுநிற்கச் சுமடுதந்தாய் *
வன்பரங்களெடுத்து ஐவர்திசைதிசை வலித்தெற்றுகின்றனர்
முன்பரவைகடைந்து அமுதங்கொண்டமூர்த்தியோ!

TVM.7.1.10

3462 ĕṉ parañcuṭare ĕṉṟu uṉṉai alaṟṟi * uṉ iṇait tāmaraikaṭku *
aṉpu uruki niṟkum * atu niṟkac cumaṭu tantāy **
vaṉ paraṅkal̤ ĕṭuttu aivar * ticai ticai valittu ĕṟṟukiṉṟaṉar *
muṉ paravai kaṭaintu * amutam kŏṇṭa mūrtti o (10)

Ragam

Sāranga / ஸாரங்க

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiruppārkadal

Simple Translation

3462. Oh, Lord, You churned the ocean once and delivered the nectar. Bound to utter Your sweet names, oh Splendour Supreme, steeped in love unto Your lotus feet. Yet, You bestowed this burden of a body upon me, causing me to groan under its weight and shattering the five senses. Alas, I can hardly bear their indifferent pulls in different directions.

Explanatory Notes

The Āzhvār is puzzled how the Lord gives nectar to some and the sense-bound body to some, like unto a deadly poison. The very body, dowered by Him for God-enjoyment, has deteriorated into a facile field for the foul play of the domineering senses, each pulling in a different direction; oh, what a tragic picture, like unto a Prince standing on the road-side, wearing a head-gear for carrying load, iṅ place of his regal crown, being forced by strangers to carry their loads!

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

முன் பரவை கடைந்து — முன்பு கடலைக் கடைந்து; அமுதம் கொண்ட — அமுதத்தை எடுத்து; மூர்த்தி! — உதவிய ஸ்வாமியே!; என் பரஞ்சுடரே! — என் ஒளிப்பிழம்பானவனே!; என்று உன்னை அலற்றி — என்று உன்னை அழைத்து; உன் இணைத் தாமரைகட்கு — உன் திருவடிகளுக்கு; அன்பு உருகி — அன்புருகி நெகிழ்ந்து; நிற்கும் — நிற்பதே இயல்பாக இருக்க வேண்டும்; அது நிற்க — இதற்கு மாறாக; சுமடு — சரீரமாகிற சும்மாட்டை; தந்தாய் — தந்தாயே; ஐவர் — ஐந்து இந்திரியங்களும்; வன் பரங்கள் — விஷயபாரங்களை; எடுத்து — சுமத்தி; திசை திசை — திசைகள் தோறும்; வலித்து — இழுத்து; எற்றுகின்றனர் ஓ! — செல்கின்றன அந்தோ!

kadaindhu — churned; amudham — nectar (which is the essence of that ocean); koṇda — accepting and offering it (to dhĕvas); mūrththi — ŏh one who is having lordship!; en — for me; param sudarĕ — ŏh infinitely radiant enjoyable entity!; enṛu — saying so; unnai — seeing you; alaṝi — calling you incohesively due to [my] attachment; un — your; iṇai — mutually fitting; thāmaraigatku — for the pair of divine feet; anbu — out of love; urugi — becoming fluid; niṛkum — remaining; adhu — that state of perfect essence; niṛka — while that is the nature; sumadu — body which is a baggage [burden]; thandhāy — you gave;; van — very strong; parangal̤ — sensual pleasures; eduththu — using; aivar — five senses; thisai thisai — the directions of their liking; valiththu — pulling; eṝuginṛanar — tormenting.; ŏ — what a disaster!; guṇangal̤ — qualities (in the form of sathva (goodness), rajas (passion) and thamas (ignorance)); koṇda — having

Detailed Explanation

In this tenth pāśuram of the chapter, having been granted a state of profound devotion, Śrī Nammāzhvār cries out with great and inconsolable anguish. He laments to Śrīman Nārāyaṇa, "You have bestowed upon me this physical body, which has become a formidable hurdle to my service unto You and is instead an instrument for worldly enjoyment. As a direct consequence, my five

+ Read more

TVM 7.1.9 TVM 7.1.11