TVM 5.1.7

I Cried "O Primal Cause!": His Grace Was Attained.

ஆதிமூலமே என்றேன்: அவனருள் கிடைத்தது

3239 அம்மானாழிப்பிரான் அவன்எவ்விடத்தான்? யான்ஆர்? *
எம்மாபாவியர்க்கும் விதிவாய்க்கின்றுவாய்க்கும்கண்டீர் *
கைம்மாதுன்பொழித்தாய்! என்று கைதலைபூசலிட்டே *
மெய்ம்மாலாயொழிந்தேன் எம்பிரானும்என்மேலானே.

TVM.5.1.7

3239 ammāṉ āzhippirāṉ * avaṉ ĕv iṭattāṉ? yāṉ ār? *
ĕm mā pāviyarkkum * viti vāykkiṉṟu vāykkum kaṇṭīr **
kaimmā tuṉpu ŏzhittāy ĕṉṟu * kaitalaipūcal iṭṭe *
mĕym māl āyŏzhinteṉ * ĕmpirāṉum ĕṉ melāṉe (7)

Ragam

Mukhāri / முகாரி

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Self

Simple Translation

3239. How great is the Lord wielding the discus, and how unworthy am I. Yet, how gracious that He, my great Benefactor, should shed His immense grace unto me, a great sinner! With joined palms overhead, I addressed Him in hollowness as the one who rescued the elephant in great distress and a true devotee. He has turned me with immense love unto Him!

Explanatory Notes

(i) One can’t but shrink back while contrasting one’s own abject lowliness with the Lord’s peerless excellence. Reciting the first line of the original text of this song.

Piḻḻai-amutaṉar would exclaim: “How great and worthy He is, the Lord wielding the discus!” raising his arms up, pointing to spiritual world and then drop them down earthward, saying “how vile and

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

ஆழிப் பிரான் — சக்கரத்தைக் கையிலுடைய பிரான்; அம்மான் அவன் — அந்தப் பெருமான்; எவ் இடத் தான் — எவ்வளவு பெரியவன்; யான் ஆர் — நான் எவ்வளவு சிறியவன்; கைம்மா — கஜேந்திரன்; துன்பு — துன்பத்தை; ஒழித்தாய்! — தீர்த்தவனே!; என்று கைதலை — என்று கையைத் தலைமீது வைத்து; பூசல் இட்டே — அஞ்சலி செய்தேன்; மெய்ம் மால் — உண்மையான பக்தி; ஆயொழிந்தேன் — உடையவன் ஆனேன்; எம்பிரானும் — பெருமானும்; என் மேலானே — என் மீது அன்பு உடையவன்ஆனான்; எம் மா பாவியர்க்கும் — எப்படிப்பட்ட பாவிகளுக்கும்; விதி வாய்க்கின்று — அவன் அருள் தப்பாமல்; வாய்க்கும் — வந்து சேரும் என்பதாயிற்று; கண்டீர் — அருளாகிய விதி தப்பாமல் வந்து சேரும்

ammān — natural lord; avan — he; evvidaththān — where is he standing (to be not measured and enjoyed even by nithyasūris who have unlimited knowledge); yān — (the lowly) ī (who am doing mischievous aspects in this matter); ār — what is my capacity?; kaimmā — not seeing the inferior birth of the elephant (which set out to worship your divine feet); thunbu — suffering; ozhiththāy — ŏh one who eliminated!; enṛu — saying that; kai — hand; thalai — placing on top of the head; pūsalittĕ — calling out well; meymmāl — having superior love; āyozhindhĕn — have become;; em — reforming me, ignoring my inferior nature; pirān — benefactor; en mĕlān — become intent on pursuing me;; e — any; mā pāviyarkkum — great sinners; vidhi — destiny in the form of unmissable mercy of bhagavān; vāykkinṛu — when it sets out to bestow the result; vāykkum kaṇdīr — will certainly bring the result; mĕlām — superior in all manners; dhĕvargal̤um — surīs [nithyasūris of spiritual realm]

Detailed Explanation

In the seventh pāśuram of this chapter, our revered Ācāryas such as Nañjīyar explain that Śrī Nammāzhvār, having become suffused with joy as a result of the divine benefit he has acquired, makes a profound and compassionate declaration for the sake of all souls. He proclaims that the kṛpā (unconditional mercy) of Emperumān is ever-present even for the most grievous

+ Read more

TVM 5.1.6 TVM 5.1.8