TVM 8.7.5

The Wondrous Lord Stood in My Mind; No Other Glory is Needed.

மாயன் மனத்தில் நின்றான் வேறு புகழே வேண்டாம்

3633 திகழுந்தன்திருவருள்செய்து உலகத்தார்
புகழும்புகழ் * தானதுகாட்டித்தந்து * என்னுள்
திகழும்மணிக்குன்றமொன்றே ஓத்துநின்றான் *
புகழும்புகழ் மற்றெனக்குமோர்பொருளே.

3633 tikazhum taṉ tiruvarul̤ cĕytu * ulakattār
pukazhum pukazh * tāṉ atu kāṭṭit tantu ** ĕṉ ul̤
tikazhum * maṇik kuṉṟam ŏṉṟe ŏttu niṉṟāṉ *
pukazhum pukazh * maṟṟu ĕṉakkum or pŏrul̤e? (5)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3633. Nothing more praiseworthy do I deem than the radiant grace of the Lord, gleaming inside me like an emerald mount. His presence reveals to me the praises of the inhabitants of the worlds, which they heap on Him for this divine grace.

Explanatory Notes

“Is there indeed anything more praise-worthy than this superabundant grace of the Lord in standing within me firmly, gleaming like an emerald mount?”, asks the Āzhvār, Again, this grace is twice-blest, in that the Lord feels exultant over the bestowal of His grace on the Āzhvār and the latter is also bubbling with jubilation over his being the object of the Lord’s extra-ordinary

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

திகழும் தன் — மிகவும் பொலிகின்ற தன்; திருவருள் செய்து — திருவருளை எனக்கு அருளி; உலகத்தார் புகழும் — உலகத்தார் புகழும்படி; புகழ் தான் அது — அப்புகழையும்; காட்டித் தந்து — பிரபலப்படுத்தி; என்னுள் திகழும் — என்னுள்ளே விளங்கும் ஒரு; மணிக் குன்றம் — மாணிக்க மலை; ஒன்றே ஒத்து நின்றான் — போன்று நின்றான்; புகழும் புகழ் — இந்நிலைக் காட்டிலும்; மற்று எனக்கும் — எனக்கு வேறு புகழ்; ஒர் பொருளே — ஒரு பொருளாகத் தோன்றவில்லை

thiruvarul̤ — divine mercy; seydhu — showering; ulagaththār — people of the world; pugazhum — praising (seeing this); adhu — that; pugazh — (popular) glory; thān — he; kāttith thandhu — revealing to me; en ul̤ — inside me; thigazhum — shining; onṛu — a; maṇik kunṛam oththu — like a ruby hill; ninṛān — he stood;; enakku — for me; maṝu — other; pugazhum — praising (him); pugazhum — glory; ŏr — a; porul̤ĕ — is it worthy?; karu māṇikkak kunṛaththu — on top of a dark carbuncle hill; thāmarai pŏl — reddish/fresh like a blossomed bush of lotus flowers

Detailed Explanation

In this fifth pāśuram of the decad, the Āzhvār reflects upon the supreme and unparalleled grace bestowed upon him by Sriman Nārāyaṇa. Our revered pūrvācāryas, beginning with the venerable Nañjīyar, explain that the Āzhvār is overcome with gratitude and astonishment. He declares that Emperumān has mercifully taken up residence within his very heart, an act so profound

+ Read more

TVM 8.7.4 TVM 8.7.6