TVM 2.7.3

Govinda is a Lump of Sugarcane.

கரும்புக் கட்டிதான் கோவிந்தன்

2969 மாதவனென்றதேகொண்டு என்னையினியிப்பாற்பட்டது *
யாதவங்களும்சேர்கொடேனென்று என்னுள்புகுந்திருந்து *
தீதவம்கெடுக்குமமுதம் செந்தாமரைக்கண்குன்றம் *
கோதவமிலென்கன்னற்கட்டிஎம்மானென்கோவிந்தனே.

TVM.2.7.3

2969 mātavaṉ ĕṉṟate kŏṇṭu * ĕṉṉai iṉi ippāl paṭṭatu *
yātu avaṅkal̤um cerkŏṭeṉ ĕṉṟu * ĕṉṉul̤ pukuntu iruntu **
tītu avam kĕṭukkum amutam * cĕntāmaraik kaṇ kuṉṟam *
kotu avam il ĕṉ kaṉṉal kaṭṭi * ĕmmāṉ ĕṉ kovintaṉe (3)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

2969. I casually spoke the name 'Mātavaṉ', and yet my Lord Kōvintaṉ entered within me, removing all evils. The lotus-eyed Lord, my flawless nectar, my firm rock, now stands solid within me.

Explanatory Notes

(i) ‘Madhava’ is the Lord’s name, most intimately associated with the Mother, Lakṣmī, meaning the ‘Consort of Mā’ and, for this reason, most endearing to Him. Śrī Parāśara Bhaṭṭar tells Goddess Raṅganāyakī, enshrined in Śrīraṅgam, that the Lord is dear to the devotees because of Her association with Him (śloka 51 of Śrī guṇaratnakośam [Guṇaratnakośa])

In aphorism 111

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

எம்மான் — எம்மானான; என் கோவிந்தனே — என் கோவிந்தன்; மாதவன் என்றதே — மாதவன் என்று நான் வாயினால்; கொண்டு என்னை — சொன்னதையே கொண்டு எனக்கு; இனி இப்பால் பட்டது — இனிமேலுள்ள காலமெல்லாம்; யாது அவங்களும் — யாதொரு தீங்கும்; சேர்கொடேன் என்று — சேரவிடமாட்டேன் என்றான்; என்னுள் புகுந்து இருந்து — என்னுள் புகுந்து இருந்து; தீது அவம் — பலவகைப் பாவங்களையும்; கெடுக்கும் — போக்கி அருளும்; அமுதம் — அமுதம் போன்றவனும்; செந்தாமரைக் கண் — சிவந்த கண்களையுடையவனும்; குன்றம் — குன்றம் போன்றவனுமானவன்; கோது அவம் இல் — மேலும் கோதும் அவமுமில்லாத; கன்னல் கட்டி — வெல்லக்கட்டி போல்; என் — எனக்கு இனியவன் ஆனான்

en — for me; gŏvindhan — one who appeared as krishṇa; emmān — one who is my swāmi (lord); mādhavan — ṣrīmān (mādhava- the lord of lakshmi); enṛadhĕ — considering that word (which was uttered without heart-s intent) alone; koṇdu — having that as the reason; ennai — me (who does not know the difference between different utterings); ini — after uttering; ippāl pattadhu — for the subsequent times; avangal̤ — (avam- sin/defect) defects such as avidhyā (ignorance); yādhum — completely; sĕrkodĕn — will not let them approach/affect; enṛu — vowing that; en ul̤ — in my heart; pugundhu — entered; irundhu — stayed there without any other thought; thīdhu — vices (which were committed knowingly); avam — (incidental) vices; kedukkum — destroying; amudham — eternally sweet; sem — reddish; thāmarai — lotus like; kaṇ — divine eyes; kunṛam — letting me experience his well established divine form; kŏdhu — the type of defect that arises due to mixing with other objects; avam — the type of defect that arises due to being cooked; il — not having; en kannal katti — sweet like a block of sugar

Detailed Explanation

In this third pāsuraṁ of the seventh chapter, having previously exclaimed "mā sadhir idhu peṟṟu" (I have acquired this great glory!), the Āzhvār now mercifully explains the profound reason for this unparalleled grace. He contemplates the singular act that caused Emperumān not only to transform him into a devoted Vaiṣṇava but also to pursue even those souls who are

+ Read more

TVM 2.7.2 TVM 2.7.4