TVM 10.1.4

O Devotees! Let Us Praise the Holy Feet of the Lord of Mōkūr.

தொண்டர்காள்! மோகூரான் திருவடி துதிப்போம்

3786 இடர்கெடஎம்மைப்போந்தளியாய் என்றென்றேத்தி *
சுடர்கொள்சோதியைத் தேவரும்முனிவரும்தொடர *
படர்கொள்பாம்பணைப் பள்ளிகொள்வான்திருமோகூர் *
இடர்கெடஅடிபரவுதும் தொண்டீர்! வம்மினே.

3786 iṭar kĕṭa ĕmmaip pontu al̤iyāy * ĕṉṟu ĕṉṟu etti *
cuṭar kŏl̤ cotiyait * tevarum muṉivarum tŏṭara **
paṭar kŏl̤ pāmpu aṇaip * pal̤l̤i kŏl̤vāṉ tirumokūr *
iṭar kĕṭa aṭi paravutum * tŏṇṭīr! vammiṉe (4)

Ragam

Bhairavi / பைரவி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiru mOgur

Simple Translation

3786. Come, devotees, let us worship at the feet of the Lord in Tirumōkūr, where He reclines on the expansive serpent-bed, granting audience to sages and Nithyasuris. They adore His radiant form and often beseech, "May it please You, my Lord, to descend here and cure our afflictions and troubles."

Explanatory Notes

(i) The Āzhvār invites the devout to come and worship the Lord, so easily accessible at Tirumōkūr and get rid of their miseries, in toto.

(ii) The sages and Celestials approach the Lord, whenever they are brought up against difficulties, and seek relief through Him; the Āzhvār too seeks succour from the Lord and yet, he stands on a different footing from others, in

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

இடர் கெட — துயரம் தீரும்படி; எம்மைப் போந்து அளியாய் — எமக்கு அருள் புரிய வேண்டும்; என்று என்று ஏத்தி — என்று பலகாலும் வணங்கி; சுடர் கொள் — பேரொளியை உடைய; சோதியை — சோதி மயமாய் உள்ள திரு மேனியை; தேவரும் முனிவரும் — தேவர்களும் முனிவர்களும்; தொடர — வாழ்த்தி வணங்குகிறார்கள்; படர்கொள் — படங்களை உடைய; பாம்பு அணை — ஆதிசேஷன் மேல்; பள்ளி கொள்வான் — பள்ளி கொள்ளும்; திருமோகூர் — திருமோகூரில்; இடர் கெட — துயரம் நீங்க; அடி பரவுதும் — அவன் திருவடிகளை வணங்குவோம்; தொண்டீர்! — தொண்டர்களே!; வம்மினே — வாருங்கள்

emmai — us; al̤iyāy — protect us-; enṛu enṛu — saying repeatedly revealing the weakness; ĕththi — praising him; sudar kol̤ — having great radiance; sŏdhiyai — very luminous divine form; dhĕvarum — dhĕvas who consider themselves to be lords; munivarum — sages (who perform penance as seekers of wealth); thodara — to follow and surrender; padar kol̤ — having expansion due to being in contact with him; pāmbu aṇai — on the divine serpent mattress which has softness, coolness, fragrance fitting the nature of the serpent species; pal̤l̤i kol̤vān — one who is mercifully reclining, his; thirumŏgūr — in thirumŏgūr; idar — (our) sorrows which are impossible to be removed; keda — to rid of; thoṇdīr — ŏh you who have desire to surrender unto him; adi — his divine feet; paravudhum — let us praise;; vammin — please do come!; nam — being enjoyable for us; sudar — having endless radiance

Detailed Explanation

In this fourth pāsuraṁ of the decad, Śrī Nammāzhvār, with profound compassion, extends a divine invitation to all Śrīvaiṣṇavas, beckoning them to the sacred precinct of Thirumōgūr. He implores them, saying, “Come, let us together seek refuge at the holy feet of Emperumān, so that all our sorrows may be utterly vanquished.” This call, encapsulated in the words toṇḍīr vamminē,

+ Read more

TVM 10.1.3 TVM 10.1.5