TVM 7.5.6

Become Servants to Vāmana.

வாமனனுக்கே ஆளாகுங்கள்

3502 கேட்டுமுணர்ந்தவர் கேசவற்காளன்றியாவரோ? *
வாட்டமிலாவண்கை மாவலிவாதிக்கவாதிப்புண்டு *
ஈட்டங்கொள்தேவர்கள் சென்றிரந்தார்க்கிடர்நீக்கிய *
கோட்டங்கைவாமனனாய்ச் செய்தகூத்துகள்கண்டுமே.

TVM.7.5.6

3502 keṭṭum uṇarntavar * kecavaṟku āl̤ aṉṟi āvaro *
vāṭṭam ilā vaṇ kai * māvali vātikka vātippuṇṭu **
īṭṭam kŏl̤ tevarkal̤ * cĕṉṟu irantārkku iṭar nīkkiya *
koṭṭu aṅkai vāmaṉaṉ āyc * cĕyta kūttukkal̤ kaṇṭume? (6)

Ragam

Sahāna / ஸஹானா

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3502. The Devās, tormented by Māvali, the great donor filled with devilish pride, entreated the Lord to rid them of their extreme pain. The Lord, as Vāmaṉaṉ, performed wonders and quelled Māvali's pride by seeking a peculiar kind of alms with outstretched arms. Hearing and pondering these stories from the great sages, how can one submit to anyone but Kēcavaṉ, my Lord?

Explanatory Notes

If Māvali (Mahābali) was a peerless donor, the Lord too went to him as a peerless Seeker of alms! It was Bali’s infliction of unbearable miseries on the Devas, big and small, which made the otherwise discordant team (cutting at each other’s throat, one chopping the head of another, like unto the land-lords envious of the greatness of one another) combine together and appeal at the feet of Lord Mahāviṣṇu.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

வாட்டம் இலா — கொடுப்பதில் குறைவு இல்லாத; வண் கை மாவலி — உதார குணமுடைய மகாபலி; வாதிக்க — தன் செருக்காலே நலிய; வாதிப்பு உண்டு — அதனால் வருந்தி; ஈட்டம் கொள் — கூட்டம் கூட்டமாக; தேவர்கள் சென்று — தேவர்கள் சென்று; இரந்தார்க்கு — பிரார்த்திக்க; இடர் நீக்கிய — தேவர்களின் துன்பத்தை நீக்க; கோட்டு — நீரேற்கக் குவித்த அழகிய; அங்கை — கையை உடைய; வாமனனாய் — வாமனனாய் அவதரித்து; செய்த கூத்துகள் — செய்த மாயச்செயல்களை; கண்டுமே கேட்டும் — கண்டும் கேட்டும்; உணர்ந்தவர் — உணர்ந்தவர்கள்; கேசவற்கு — கேசவற்கு; ஆள் அன்றி — ஆள் ஆவரே அன்றி; ஆவரோ? — மற்றொருவற்கு அடிமையாவரோ?

kai — having hand; māvali — mahābali; vādhikka — (out of pride) torment; vādhippuṇdu — suffered; īttam kol̤ — grouped together, without any enmity between each other; dhĕvargal̤ — dhĕvas, who are generous; senṛu — went (where emperumān was mercifully seated); irandhārkku — those who surrendered through their prayers (as said in -ṣaraṇam thvām anuprāpthā:-); idar nīkkiya — eliminating the sorrow in their mind (by vowing to act); kŏdu — due to accepting alms; am — acquiring beauty; kai — having hand; vāmananāy — attracting him with his vāmana (dwarf) form; seydha — performed; kūththukkal̤ — acts; kaṇdum — meditating as if seeing physically; kĕttum — hearing (this incident, through purāṇas etc); uṇarndhavar — those who are sentient; kĕsavaṛku — for vāmana who is having beautiful locks of hair which are elegantly swaying; anṛi — other than; āl̤ — servitor; āvarŏ — will they become?; vaṇdu — beetles; uṇ — drinking honey from

Detailed Explanation

In this pāsuram, Āzhvār’s meditation turns to a quality of Emperumān that surpasses even His most celebrated acts of mercy, such as the merciful digging of the earth in His Varāha incarnation. Āzhvār mercifully speaks of the Lord's arthitva sāmarthyam—His unparalleled and profound ability to seek alms. Here, Bhagavān gives up His inherent supremacy, a nature far beyond

+ Read more

TVM 7.5.5 TVM 7.5.7