TVM 4.8.4

Why Do I Need This Sprout-like Complexion that Kaṇṇaṉ Does Not Desire?

கண்ணன் விரும்பாத தளிர் நிறம் எனக்கு எதற்கு?

3203 நிறையினாற்குறைவில்லா நெடும்பணைத்தோள் மடப்பின்னை *
பொறையினால்முலையணைவான் பொருவிடை யேழடர்த்துகந்த *
கறையினார்துவருடுக்கை கடையாவின்கழிகோல்கை *
சறையினார்கவராத தளிர்நிறத்தால்குறைவிலமே.

TVM.4.8.4

3203 niṟaiyiṉāl kuṟaivu illā * nĕṭum paṇait tol̤ maṭap piṉṉai *
pŏṟaiyiṉāl mulai aṇaivāṉ * pŏru viṭai ezh aṭarttu ukanta **
kaṟaiyiṉār tuvar uṭukkai * kaṭai āviṉ kazhi kol kai *
caṟaiyiṉār kavarāta * tal̤ir niṟattāl kuṟaivu ilame (4)

Ragam

Sāranga / ஸாரங்க

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

3203. I hardly like my tender leaf-like complexion when it holds no attraction for my Lord Kṛṣṇa, whose body is not adorned, clothed only in leather. He bears many stains, yet with his bamboo pipe and lovely whip, moves about. He tamed the unruly seven bulls to grip and embrace Piṇṇai with long feminine shoulders and perfection.

Explanatory Notes

The pastoral life led by the Lord, as Kṛṣṇa, the young cow-herd is vividly described in this song, in all its details. The shepherds wear cloth made of leather, when they move about in the forests tending the cows and calves, as a safeguard against brambles and bushes. The wild fruits they gather in plenty, tie them up in clothes and eat, thereby staining the clothes.

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

நிறையினால் — நிறை என்னும் குணத்தால்; குறைவு இல்லா — குறைவு இல்லாதவளும்; நெடும் பணை — மூங்கில் போன்ற; தோள் — தோள்களை உடையவளுமான; மடப் பின்னை — மடப்பம் பொருந்திய நப்பின்னையின்; முலை அணைவான் — மார்போடு அணையும் பொருட்டு; பொறையினால் — மிடுக்காலே; பொரு விடை — கொடிய காளைகள்; ஏழ் அடர்த்து உகந்த — ஏழையும் கொன்று மகிழ்ந்து; கறையினார் — கறைபடிந்த; துவர் உடுக்கை — துவர் ஆடையை உடுத்தினவனும்; கடை ஆவின் — பால்கறக்கும் மூங்கிற்குழாயை உடையவனும்; கழி கோல் கை — வீசு கோலை கையிலுடையவனும்; சறையினார் — இடுப்பில் கட்டியிருக்கும் மணியை உடையவனுமான; கவராத தளிர் — எம்பெருமான் விரும்பாத தளிர் போன்ற; நிறத்தால் — அழகிய நிறத்தால்; குறைவு இலமே — எந்தப் பயனும் இல்லை

nedum paṇaith thŏl̤ — having long and well grown shoulder; madam — being modest with respect to her beloved consort; pinnai — nappinnaip pirātti; mulai — bosom; aṇaivān — to embrace; poṛaiyināl — with pride (along with sorrow); poru vidai ĕzh — the seven bulls which were all set to fight him; adarththu ugandha — killed them (and considering -ī have now fulfilled my desire-) and became happy about it; kaṛaiyinār — his clothes having stains [due to gathering fruits in the forest); thuvar — tree bark; udukkai — garments; kadaiyāvin — bamboo container (which is used to collect the milk from cow); kazhikŏlum — stick which is carried by cowherd boys; kai — having them in his hands; chaṛaiyinār — one who is wearing the waist string with bells (on his waist); kavarādha — not liked; thal̤ir niṛaththāl — sprout like reddish complexion; kuṛaivilam — no use (for us); thal̤ir niṛaththāl — with the attractive tender sprout like complexion; kuṛaivillā — being complete

Detailed Explanation

In this fourth pāsuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār, in the state of Parāṅkuśa Nāyakī, continues to express the profound sorrow of separation from Emperumān. The ācāryas reveal that she laments the futility of her own exquisite beauty, saying, "I have no use for my tender, sprout-like complexion, for it is not cherished by that very Kṛṣṇa who dedicates his entire

+ Read more

TVM 4.8.3 TVM 4.8.5