TVM 1.10.7

I Will Cry, "O My Father! O Our Lord!"

எந்தையே! எம்பெருமானே! என்று சொல்வேன்

2896 எந்தையே! என்றும் எம்பெருமான்! என்றும் *
சிந்தையுள்வைப்பன் சொல்லுவன்பாவியேன் *
எந்தை! எம்பெருமான்! என்று வானவர்
சிந்தையுள்வைத்துச் * சொல்லும்செல்வனையே.

TVM.1.10.7

2896 ĕntaiye ĕṉṟum * ĕm pĕrumāṉ ĕṉṟum *
cintaiyul̤ vaippaṉ * cŏlluvaṉ pāviyeṉ **
ĕntai! ĕm pĕrumāṉ ! ĕṉṟu * vāṉavar
cintaiyul̤ vaittuc * cŏllum cĕlvaṉaiye (7)

Ragam

Bhairavi / பைரவி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

2896. The Sovereign Lord is worshipped by the Celestials, who praise Him as their creator. How can I, a sinner, dare to meditate on Him and call Him my Father, Master, and everything?

Explanatory Notes

The Scriptures warn that one shall not utter anything ominous (inauspicious), lest it should actually come to pass. In the fourth stanza of this decad, the Āzhvār, while exhorting his mind, apprehended the frightful possibility of his moving away from the Lord, haunted by his own lowliness. And here we find him suffering from that obsession again and so soon!

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

வானவர் — நித்யஸூரிகள்; எந்தையே! என்றும் — என் ஸ்வாமியே என்றும்; எம்பெருமான்! என்றும் — எம்பெருமானே! என்றும்; சிந்தையுள் வைப்பன் — மனத்தினால் சிந்தித்து; சொல்லுவன் — துதிக்கும்படியான; செல்வனையே — எம்பெருமானை; பாவியேன் — பாவியான நான்; எந்தை! — எந்தையே!; எம்பெருமான்! என்று — எம்பெருமானே! என்று; சிந்தையுள் வைத்து — மனதால் தியானிப்பேன்; சொல்லும் — வாயாலும் சொல்லுவேன் அந்தோ!

vānavar — residents of paramapadham (srīvaikuṇtam); endhai — one who is our sustenance etc; emperumān enṛu — our supreme master; sindhaiyul̤ vaiththu — contemplating thus; sollum — one who is said like that; selvanai — one who has such wealth; pāviyĕn — sinful me; endhaiyĕ enṛum — saying -ŏh the one who looks after my well-being!-; emperumān enṛum — saying -ŏh my master!-; sindhaiyul̤ — in my heart too; vaippan — keeping; solluvan — will say as well

Detailed Explanation

In this seventh pāśuram of the chapter, a profound shift occurs in Śrī Nammāzhvār's disposition. Having previously glorified emperumān as "maṇivaṇṇan endhai" (my master of a gem-like hue), the Āzhvār is now utterly overwhelmed by the Lord's supreme and distinct greatness, which is the eternal object of enjoyment for the nithyasūris in paramapadam. Meditating

+ Read more

TVM 1.10.6 TVM 1.10.8