RNA 50

The Glory of Rāmāṉuja's Holy Feet is True Glory

இராமானுசனின் திருவடிப் பெருமையே பெருமை

3942 உதிப்பனவுத்தமர்சிந்தையுள் * ஒன்னலர்நெஞ்சமஞ்சிக்
கொதித்திடமாறிநடப்பன * கொள்ளைவன்குற்றமெல்லாம்
பதித்தஎன்புன்கவிப்பாவினம்பூண்டன பாவுதொல்சீர்
எதித்தலைநாதன் * இராமானுசன்தனிணையடியே.

3942 utippaṉa uttamar cintaiyul̤ * ŏṉṉalar nĕñcam añcik
kŏtittiṭa * māṟi naṭappaṉa ** kŏl̤l̤ai vaṉ kuṟṟam ĕllām
patitta ĕṉ puṉ kavip pā iṉam pūṇṭaṉa pāvu tŏl cīr *
ĕtit talai nātaṉ * irāmānucaṉ taṉ iṇai aṭiye (50)

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

3942. The feet of Rāmānujā flourish in the thoughts of good people and they disappear in the bad. Praised by sages from ancient times, they accepted my poor poems.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பாவு தொல் — உலகமெங்கும் பரவின; சீர் — கலயாணகுணங்களை உடையவரும்; எதித் தலை நாதன் — யதிகளுக்குத் தலைவருமான; இராமாநுசன் தன் — இராமாநுசருடைய; இணை அடியே — திருவடி இணைகள்; உத்தமர் — உத்தமமான அடியார்கள்; சிந்தையுள் — மனதில்; உதிப்பன — பிரகாசிப்பவை; ஒன்னலர் — எதிரிகள்; நெஞ்சம் அஞ்சி — நெஞ்சம் பயந்து; கொதித்திட — கொதிக்கும்படி; மாறி நடப்பன — மாறி நடப்பவை; கொள்ளை வன் குற்றம் — அபாரமான குற்றங்கள்; எல்லாம் பதித்த என் — நிறைந்திருக்கும் என்; புன் கவி பா — இழிவான பாசுரங்களை; இனம் பூண்டன — அவர் திருவடிகள் பெற்றுக் கொண்டனவே

seer — ḥe having auspicious qualities; thol — since they have been ever present, they are very ancient in existence,; pāvu — which is spread in all the directions, as said in thisai anaiththum ĕṛum guṇan,; thalai — ḥe is the head of; nāthan — and is the master of; ethi — the yathis (sages/ascetics); iramānusan than — such emperumānārs; adi — divine feet; iṇai — having the beauty of being together,; sindhaiyul̤ — is in the divine minds of; uththamar — the noble ones who are ananya prayŏjanar (not seeking any other benefit), and ananyasādhanar (not using something else as the means (for reaching emperumānār/emperumān),; udhippana — as bright as the sun that has risen, as said in ellaiyil seer il̤a gyāyiṛu iraṇdu pŏl [thiruvāimozhi – 8.5.5] ((your two divine feet) are rising bright (in my heart) like two young suns);; onṛalar — the opposing ones who reject or misinterpret vĕdhas; nenjam — heart; anji — scared; kodhiththida — and suffer in that fire of fear; māṛi nadappana — (such divine feet) is of nature of each of the feet walking one after the other;; kol̤l̤ai — (ī having) abundant; van — and dangerous/powerful; kuṝam ellām — blemishes, which are all,; padhiththa — kept pressed together (in me),; en — (such) my; pun kavi — lowly poetry; pāvinam — of group of meters; pūṇdana — are worn (by those divine feet of emperumānār).; ŏh what a nature of these divine feet — is the thought here.

Detailed Explanation

Exposition by Śrī Maṇavāḷa Māmunigaḷ

In the preceding pāśuram, Śrī Thiruvarangatthu Amudhanār eloquently glorified the boundless devotion of Bhagavān Rāmānuja towards the sacred lotus feet of Periya Perumāl, as beautifully captured in the phrase ‘then arangan kazhal chenni vaiththu thān adhil mannum’ (placing the feet of the Lord of beautiful Arangam upon

+ Read more

RNA 49 RNA 51