TVM 8.3.1

All Beings Surrender to Kaṇṇaṉ Alone.

யாவரும் கண்ணனையே சரணடைவர்

3585 அங்குமிங்கும் வானவர்தானவர் யாவரும் *
எங்குமிணையையென்று உன்னையறியகிலாதுஅலற்றி *
அங்கஞ்சேரும் பூமகள்மண்மகளாய்மகள் *
சங்குசக்கரக்கையவனென்பர் சரணமே. (2)

TVM.8.3.1

3585 ## aṅkum iṅkum * vāṉavar tāṉavar * yāvarum
ĕṅkum iṇaiyai ĕṉṟu * uṉṉai aṟiyakilātu alaṟṟi **
aṅkam cerum * pūmakal̤ maṇmakal̤ āymakal̤ *
caṅku cakkarak kaiyavaṉ ĕṉpar * caraṇame (1)

Ragam

Varāḷi / வராளி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

3585. The celestial beings, the gods, and all other entities, whether here, there, or everywhere, can scarcely comprehend You fully. They perceive You primarily as their savior in times of need, the one who wields the conch and discus and is adorned by the triple divine consorts.

Explanatory Notes

The highest love to God is love rendered for God’s sake, love culminating in benediction or glorification of God. Love, so disinterestedly rendered, is love of purity and virginity and, under its influence, what is uppermost in the mind of the devotee is the Lord’s remarkable tenderness (Saukumārya) and bewitching beauty and he grows apprehensive of the Lord’s safety and

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அங்கும் — பரமபதத்திலும்; இங்கும் — இந்த பூ உலகத்திலும்; எங்கும் — எல்லா இடத்திலும்; வானவர் தானவர் — தேவர்கள் அசுரர்கள்; யாவரும் — முதலான யாவரும்; இனையை என்று — உள்ளபடி அறியப்பெறாது; அலற்றி உன்னை — எதையோ சொல்லிக் கூப்பிட்டு; பூமகள் — திருமகள்; மண்மகள் — பூமாதேவி; ஆய்மகள் — நீளாதேவி ஆகியோர்; அங்கம் — உன் திருமேனியில்; சேரும் — சேர்ந்திருக்கிறார்கள் என்றும்; சங்கு சக்கர — சங்கு சக்கரத்தை; கையவன் — கையிலுடையவன் என்றும்; என்பர் — நீ காப்பாற்றுபவன் என்பரே தவிர; சரணமே — உன் அழகுக்குப் பல்லாண்டு பாடமாட்டார்கள்

engum — in all regions (such as pāthāl̤a etc); vānavar — (favourable) dhĕvas (celestial beings); thānavar — (unfavourable) asuras (demoniac beings); yāvarum — humans and all (in the same manner); unnai — you (who are with the enjoyable consorts); inaiyai — such enjoyable person; enṛu — as; aṛiyagilādhu — without knowing; alaṝi — calling out (highlighting his omnipotence etc which are useful for his protection); pūmagal̤ — lakshmi who is an embodiment of the fragrance of flower; maṇmagal̤ — bhūmi dhĕvi (who is an embodiment of enjoyment due to being fragrant); āymagal̤ — nīl̤ā dhĕvi (who has high family heritage); angam — his divine form; sĕrum — remaining inseparable and enjoying; sangu chakkaram — (enjoyable) āzhvārs; kaiyavan — emperumān who holds them in their hands; saraṇam — one who is the means for fulfilling our desires (due to having complete purushakāram (recommendation) [in pirāttis]); enbar — will say.; saraṇamāgiya — refuge; nāl — having four divisions

Detailed Explanation

In this inaugural pāsuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār gives voice to a profound spiritual anguish. He observes the state of beings within samsāram and laments their universal affliction: regardless of whether they are knowledgeable or ignorant, favorable or unfavorable, they all approach the Supreme Lord, Śrīman Nārāyaṇa, viewing Him solely as a means to achieve

+ Read more

TVM 8.3.2