NAT 13.6

Anoint Me with the Dust of Kaṇṇaṉ's Holy Feet

கண்ணனின் திருவடிப் பொடியைப் பூசுங்கள்

632 நடையொன்றில்லாவுலகத்து நந்தகோபன்மகனென்னும் *
கொடியகடியதிருமாலால் குளப்புக்கூறுகொளப்பட்டு *
புடையும்பெயரகில்லேன்நான் போட்கன்மிதித்தஅடிப்பாட்டில் *
பொடித்தான்கொணர்ந்துபூசீர்கள் போகாவுயிரென்னுடம்பையே.

NAT.13.6

632 naṭai ŏṉṟu illā ulakattu * nantakopaṉ makaṉ ĕṉṉum *
kŏṭiya kaṭiya tirumālāl * kul̤appukkūṟu kŏl̤appaṭṭu **
puṭaiyum pĕyarakilleṉ nāṉ * pozhkkaṉ mititta aṭippāṭṭil *
pŏṭittāṉ kŏṇarntu pūcīrkal̤ * pokā uyir ĕṉ uṭampaiye (6)

Ragam

Bhairavi / பைரவி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

632. “This world is unfair. Thirumāl, the son of Nandagopan, makes me suffer as if I were crushed beneath the feet of a bull. I can’t even move. Bring the dust from where He has walked, smear it on me, and I will survive. "

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

நடை ஒன்று — மரியாதை என்பது; இல்லா — குலைந்து கிடக்கிற; உலகத்து — இவ்வுலகத்து; நந்தகோபன் — நந்த கோபரின்; மகன் என்னும் — மகன் என்பவனால்; குளப்புக் கூறு — மிக்க துன்ப; கொளப்பட்டு — படுத்தப்பட்டு; புடையும் — அங்குமிங்கும்; பெயரகில்லேன் — அசையக்கூட முடியாதவளாய்; நான் — நான் நின்றேன்; போட்கன் — கால் குளம்பாலே பிளவுபட்ட; கொடிய கடிய — இரக்கமற்ற கடுமையானவனான; திருமாலால் — கண்ணனாலே; திருமாலால் — கண்ணனாலே; மிதித்த — திருவடி பட்டு மிதித்த; அடிப்பாட்டில் — இடத்திலுண்டான; பொடித்தான் — ஸ்ரீபாத தூளியையாவது; கொணர்ந்து — கொணர்ந்து; போகா உயிர் — போகாத உயிரையுடைய; என் உடம்பையே — என் உடம்பிலே; பூசீர்கள் — பூசுங்கள்

ulakattu — in this world; naṭai ŏṉṟu — where respect is; illā — shattered; makaṉ ĕṉṉum — the Son of; nantakopaṉ — Nandagopar; kul̤appuk kūṟu — caused great sorrow; kŏl̤appaṭṭu — and tormented me; pĕyarakilleṉ — I wasnt able to move; puṭaiyum — anywhere; nāṉ — I stood still; poṭkaṉ — crushed under a hoof-like foot; kŏṭiya kaṭiya — by the merciless; tirumālāl — Kannan; tirumālāl — Kannan (for emphasis); kŏṇarntu — please bring; pŏṭittāṉ — the sacred dust; aṭippāṭṭil — from the very spot; mititta — where His divine feet touched; pūcīrkal̤ — and apply it; pokā uyir — on my lifeless; ĕṉ uṭampaiye — body

Detailed Explanation

Avatārikai (Introduction)

In a state of profound and unbearable separation from her Lord, Āṇḍāḷ Nācciyār turns to her companions. Overwhelmed by the anguish inflicted upon her by Kaṇṇan—whom she describes with the loving censure of a devotee as a shameless and cruel tormentor—she makes a desperate plea. She instructs them to find the very path He has trodden

+ Read more

NAT 13.5 NAT 13.7