IT 97

The Chief of All Devas is the Great Lord.

தேவர்கட்கெல்லாம் தலைவன் நெடுமால்

2278 எங்கள்பெருமான்! இமையோர்தலைமகன்! நீ *
செங்கண்நெடுமால்! திருமார்பா! * - பொங்கு
படமூக்கினாயிரவாய்ப் பாம்பணைமேல்சேர்ந்தாய் *
குடமூக்கில் கோயிலாக் கொண்டு.

2278 ĕṅkal̤ pĕrumāṉ * imaiyor talaimakaṉ! nī *
cĕṅkaṇ nĕṭu māl tirumārpā! ** - pŏṅku
paṭa mūkkiṉ āyira vāyp * pāmpu aṇaimel cerntāy *
kuṭamūkkil koyilāk kŏṇṭu -97

Ragam

Bhairavi / பைரவி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thirukudanthai

Simple Translation

2278. You, lovely-eyed Nedumal, king of the gods in the sky, abide, embracing Lakshmi on your chest, in the temple of Kudamukku (Thirukkudandai) resting on the ocean on thousand-mouthed Adishesa.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

திருமார்பா! — திருமகளை மார்பிலுடையவனும்; செங்கண் — சிவந்த கண்களையுடைய; நெடு மால்! — பெருமானும்; இமையோர் — நித்யசூரிகளுக்கு; தலைமகன் — தலைவனும்; எங்கள் — எங்கள்; பெருமான் நீ — பெருமானுமான நீ; குடமூக்கில் — கும்பகோண க்ஷேத்திரத்தை; கோயிலாக் கொண்டு — கோயிலாகக் கொண்டு; பொங்கு பட — விகஸித்த படங்களையும்; மூக்கின் — மூக்கையுமுடையவனும்; ஆயிரம் — ஆயிரம்; வாய் — வாயையும் உடையவனுமான; பாம்பு அணைமேல் — ஆதிசேஷன் மேல்; சேர்ந்தாய் — பள்ளி கொண்டாய்

thirumārbā — ŏh one who has periya pirātti (ṣrī mahālakshmi) on his chest!; sem kaṇ nedumāl̤ — as the supreme being with reddish divine eyes; imaiyŏr thalai magan — you are the lord of nithyasūris; engal̤ perumān nī — you are our lord; kudamūkku il — having the kumbakŏnam region; kŏyilāyk koṇdu — thinking of it in your divine mind as the temple; pongum pada mūkkin — having well spread out hoods and nose; āyiram vāy — one with thousand mouths; pāmbu — ādhiṣĕshan (serpent mattress of emperumān); aṇai mĕl — on top of that mattress; sĕrndhāy — you reclined and blessed us

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

In this sacred verse, the Āzhvār declares with overwhelming devotion that Sriman Nārāyaṇa, solely for the purpose of showering His infinite grace upon him, descended to the holy kṣetram of Thirukkudandhai. There, manifesting the pinnacle of His divine simplicity and accessibility (saulabhyam), He has lovingly assumed a majestic reclining

+ Read more

IT 96 IT 98