MLT 19

O Ocean! What Great Penance Did You Perform?

கடலே! நீ என்ன தவம் செய்தாய்!

2100 மாலுங்கருங்கடலே! என்நோற்றாய்? * வையகமுண்டு
ஆலினிலைத்துயின்றவாழியான் * - கோலக்
கருமேனிச் செங்கண்மால்கண்படையுள் * என்றும்
திருமேனி நீதீண்டப்பெற்று.

MLT.19

2100 mālum karuṅ kaṭale * ĕṉ noṟṟāy * vaiyakam uṇṭu
āliṉ ilait tuyiṉṟa āzhiyāṉ ** kolak
karu meṉic * cĕṅkaṇ māl kaṇpaṭaiyul̤ * ĕṉṟum
tirumeṉi nī tīṇṭappĕṟṟu? -19

Ragam

Sahāna / ஸஹானா

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Self

Simple Translation

2100. O dark ocean, Thirumāl has a dark body and beautiful eyes. He swallowed the earth and slept on a banyan leaf as a baby at the end of the eon rests on you, carrying a discus. What penance you have done to touch always the divine dark body of the lord?

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

வையகம் உண்டு — உலகத்தை உண்டு; ஆலின் இலைத் துயின்ற — ஆலிலைமேல் துயின்றவனும்; ஆழியான் — பாற்கடலில் துயில்பவனும்; கோலக்கரு மேனி — அழகிய கருத்த மேனியையும்; செங் கண் — சிவந்த கண்களையும் உடைய; மால் — எம்பெருமான்; கண்படையுள் என்றும் — பள்ளிகொள்ளும் போது; திரு மேனி — அவன் திரு மேனியை; தீண்டப்பெற்று — ஸ்பர்சிக்கப்பெற்று அந்த ஆனந்தத்தாலே; மாலும் கருங் கடலே! — மயங்குகிற கருங்கடலே!; நீ என் நோற்றாய் — நீ என்ன நோன்பு நோற்றாயோ

vaiyagam uṇdu — after swallowing the world [after deluge]; ālin ilai — on the banyan leaf; thuyinṛa — sleeping; āzhiyān — one who reclines on the ocean [thiruppāṛkadal]; kŏla karumĕni — having ¬†beautiful, black form; sem kaṇ — having reddish eyes; māl — one who had affection [towards his devotees]; kaṇ padaiyul̤ — when he is reclining in a sleeping posture; enṛum — at all times; thirumĕni — his divine form; thīṇdappeṝu — feeling it; mālum — overwhelmed (due to that happiness); karum kadalĕ — ŏh, black coloured ocean!; ennŏṝāy — what penance did you perform! [to get this fortune]

Detailed Explanation

Avathārikai

The Āzhvār, immersed in a state of profound divine longing and feeling the sharp pain of separation from the Lord, contrasts his own fleeting experience with the eternal good fortune of the ocean. He laments, "When the Supreme Lord Śrīman Nārāyaṇa Himself descended in His glorious Thrivikrama-avatāra and made Himself accessible to all, I was blessed

+ Read more

MLT 18 MLT 20