TVT 77

The Heroine Grieves upon Seeing the Evening Time.

மாலைப் பொழுது கண்டு தலைவி வருந்துதல்

2554 திங்களம்பிள்ளைபுலம்ப தன்செங்கோலரசுபட்ட *
செங்களம்பற்றி நின்றெள்குபுன்மாலை * தென்பாலி லங்கை
வெங்களஞ்செய்த நம்விண்ணோர்பிரானார் துழாய் துணையா
நங்களைமாமைகொள்வான் * வந்துதோன்றி நலிகின்றதே.

TVT.77

2554 tiṅkal̤ am pil̤l̤ai pulampa * taṉ cĕṅkol aracu paṭṭa *
cĕṅ kal̤am paṟṟi niṉṟu ĕl̤ku puṉ mālai ** tĕṉpāl ilaṅkai
vĕṅ kal̤am cĕyta nam viṇṇor pirāṉār tuzhāy tuṇaiyā *
naṅkal̤ai māmai kŏl̤vāṉ * vantu toṉṟi nalikiṉṟate77

Ragam

Thalam

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

2554. She says, “Evening has come and the sun, the king of the day, sets after ruling the world and the crescent moon rises slowly. The thulasi garland of the god of the gods in the sky who fought with the Raksasas in southern Lankā and destroyed them appears before me, makes me pallid and hurts me. ”

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அம் பிள்ளை — அழகிய புத்திரனான; திங்கள் — பிறைச் சந்திரன் தந்தையான; செங்கோல் — ஒளியையுடைய சூரியன் அஸ்தமிக்க; தன் அரசு பட்ட — அவன் மாண்டுவிட்டான்; புலம்ப — என்று அழ; செங் களம் — சிவந்த; செவ்வானமாகிய — போர்க்களத்தை; பற்றி நின்று — அடைந்து நின்று; எள்கு புன் — வருந்தும்; மாலை — மாலைப் பொழுதான பெண்; தென்பால் — தெற்கு திசையிலுள்ள; இலங்கை — இலங்கையை; வெங் களம் — கொடிய போர்க்களமாக; செய்த — செய்த; நம் விண்ணோர் — நித்யஸூரிகளின் தலைவனான; பிரானார் — எம்பெருமானின்; துழாய் — துளசி மாலையை; துணையா — துணையாகக்கொண்டு; நங்களை மாமை — நமது மாமை நிறத்தை; கொள்வான் வந்து — கவர்வதற்காக நம் எதிரில் வந்து; தோன்றி நலிகின்றதே — தோன்றி வருத்துகிறாள்

thingal̤ — chandhiran (moon); am — beautiful; pil̤l̤ai — son; pulamba — weeping (due to the sounds of birds); sengŏl — one who was ruling with his sceptre; than arasu — his king sūriyan (sun); patta — fell down (sun set); sem — reddish; kal̤am — battle field; paṝi — attaining; ninṛu — remaining; el̤gum — engaging with; punmālai — short duration of dusk; thenpāl — in the southern direction; ilangai — lankā; vengal̤am seydha — made it into a cremation ground; viṇṇŏr — by celestial entities such as brahmā et al; pirānār — lord, who is apt to be worshipped; nam — worn by our chakravarthy thirumagan (son of emperor dhaṣaratha); thuzhāy — desire which was created in the divine thul̤asi; thuṇaiyā — as helping hand; nangal̤ai — us; māmai kol̤vān — to destroy the natural complexion; vandhu — reaching; thŏnṛi — rising; naliginṛadhu — is tormenting

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

This sacred verse articulates the profound sorrow of the parāṅkuśa nāyakī—the Āzhvār absorbed in the feminine mood of a beloved separated from the Lord—who is overcome with anguish at the arrival of twilight. The onset of dusk, a time that exacerbates the pangs of separation for those pining for the divine union, becomes an antagonist,

+ Read more

TVT 76 TVT 78