TVM 9.6.3

I Cannot Fathom the Wondrous Nature of the Lord of Tirukkāṭkarai!

திருக்காட்கரையானின் மாயம் தெரியவில்லையே!

3730 நீர்மையால்நெஞ்சம் வஞ்சித்துப்புகுந்து * என்னை
ஈர்மைசெய்து என்னுயிராய்என்னுயிருண்டான் *
சீர்மல்குசோலைத் தென்காட்கரையென்னப்பன் *
கார்முகில்வண்ணன்தன் கள்வமறிகிலேன்.

3730 nīrmaiyāl nĕñcam * vañcittup pukuntu * ĕṉṉai
īrmaicĕytu * ĕṉ uyir āy ĕṉ uyir uṇṭāṉ **
cīr malku colait * tĕṉ kāṭkarai ĕṉ appaṉ *
kār mukil vaṇṇaṉ taṉ * kal̤vam aṟikileṉ (3)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Thirukkātkarai

Simple Translation

3730. I thought the Lord entered me, being my Master, to sustain me, but what was really the matter? Once inside, He caught me unawares and shattered my mind with His simplicity, wanting to serve me, His vassal. The stealthy ways of the cloud-hued Lord, Who dwells in Teṉkāṭkarai amid lovely gardens, I can’t tell.

Explanatory Notes

If only the Āzhvār had a prior knowledge of the Lord’s intention to reverse the normal gear and serve him, His born vassal, he would not have allowed Him access to the interior of his heart. Having gained entry, the Lord displayed His amazing simplicity whereby He made the Āzhvār just melt down and dwindle. Having kindled God-love in the Āzhvār, the Lord just devoured him through His all-conquering love.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

நெஞ்சம் வஞ்சித்து — ஏதோ வஞ்சனையினால்; புகுந்து — என் நெஞ்சினுள்ளே புகுந்து; நீர்மையால் என்னை — சீல குணத்தினால் என்னை; ஈர்மை செய்து — என் நெஞ்சை இசைய வைத்தான்; என் உயிர் ஆய் — என் உயிரை; என் உயிர் உண்டான் — தன் உயிராக அநுபவித்தான்; சீர் மல்கு சோலை — அழகு நிரம்பிய சோலைகளால்; தென் காட்கரை — சூழ்ந்த தென் திருக்காட்கரையில்; என் அப்பன் — இருக்கும் என் அப்பன்; கார் முகில் வண்ணன் தன் — காளமேக வண்ணனின்; கள்வம் — கள்ளத்தனத்தை; அறிகிலேன் — அறிந்து கொள்ளாதவனாக இருக்கிறேன்

vanjiththu — owning me; pugundhu — entering me; ennai īrmai seydhu — melting me; en uyir āy — (with these two aspects) being the one who sustains me; en uyir uṇdān — being the one who consumes me; sīr malgu — having abundance of honey and flowers; sŏlai — having garden; then — beautiful; kātkarai — due to the presence in thirukkātkarai; en appan — being my benefactor; kār mugil vaṇṇan than — the monsoon-cloud like greatly generous emperumān-s; kal̤vam — his mischievous act where the means and end are different; aṛigilĕn — ī don-t understand it to be in a particular manner.; thannul̤ — in a fraction of his vow; anaiththulagum — all entities of all worlds

Detailed Explanation

In this third pāsuram, Āzhvār expresses his profound astonishment and inability to comprehend the bewildering ways of Emperumān. He declares, "I cannot fathom the mischievous acts through which the Supreme Lord, Śrīman Nārāyaṇa, made me His loyal servitor, entered my very being with the promise of accepting my service, and then proceeded to completely overwhelm and consume

+ Read more

TVM 9.6.2 TVM 9.6.4