TVM 7.6.2

O My Mother! When Will I Attain Your Holy Feet?

எந்தாய்! யான் நின் திருவடி சேர்வது என்று?

3509 என்றுகொல்? சேர்வதந்தோ! அரன்நான்முகனேத்தும் * செய்ய
நின்திருப்பாதத்தையான் நிலம்நீரெரிகால் * விண்ணுயிர்
என்றிவைதாம்முதலாமுற்றுமாய் நின்றவெந்தாயோ! *
குன்றெடுத்தாநிரைமேய்த்து அவைகாத்த எம்கூத்தாவோ!

TVM.7.6.2

3509 ĕṉṟukŏl cervatu anto! * araṉ nāṉmukaṉ ettum * cĕyya
niṉ tiruppātattai * yāṉ? nilam nīr ĕri kāl ** viṇ uyir
ĕṉṟu ivai tām mutalā * muṟṟum āy niṉṟa ĕntāy o *
kuṉṟu ĕṭuttu ā nirai meyttu * avai kātta ĕm kūttā o! (2)

Ragam

Tōdi / தோடி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

3509. As the Soul, you stand for land, water, fire, air, space, and all creatures> oh, Sire. You tended the cows and held aloft Mount Govardhan to save them, oh, great pot-dancer. Alas! When will I attain Your lovely feet, adored by Nāṉmukaṉ (Brahmā) and Araṉ (Śiva)?

Explanatory Notes

The Āzhvār longs for the Lord’s lovely feet, coveted by the exalted Brahmā, the demi-urge, in charge of creation and the eminent Rudra in charge of dissolution. Specially endowed that he is, the Āzhvār can of course conjure up the cosmic vision of the Lord in all things and beings, as their in-dweller but he ‘longs for the Lord’s holy feet in His specialised Form of exquisite charm.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

நிலம் நீர் எரி கால் விண் — பஞ்ச பூதங்களும்; உயிர் என்று — உயிரினங்களும் ஆகிய; இவை தாம் முதலா — இவை முதலாக; முற்றும் ஆய் — மற்றுமுள்ள எல்லாப் பொருள்களும்; நின்ற — உனக்குச் சரீரமாக நின்ற; எந்தாய்! ஓ! — என் தந்தையே!; ஆ நிரை மேய்த்து — பசுக்களை மேய்த்து; குன்று எடுத்து — கோவர்த்தன மலையை எடுத்து; அவை காத்த — அவைகளைக் காப்பாற்றிய; எம் கூத்தா! ஓ! — எம் கூத்தனே!; அரன் நான்முகன் — சிவனும் பிரமனும்; ஏத்தும் செய்ய — துதிக்கும்படியான; நின் திருப்பாதத்தை — உன் திருவடிகளை; யான் என்றுகொல் — நான் என்று வந்து; சேர்வது அந்தோ! — அடைவேனோ! அந்தோ!

enṛu — viś; ivai thām — these; mudhalā — starting with; muṝum — all entities; āy — having as prakāra (form); ninṛa — be; endhāy — my lord; ānirai — herds of cows; mĕyththu — tending them; kunṛu — mountain; eduththu — lifted; avai kāththa — protected them; em kūththā — oh one who manifested heart-capturing activities!; aran — rudhra; nānmugan — brahmā; ĕththum — to praise; seyya — attractive; nin — your; thiruppādhaththai — divine feet; yān — ī (who am devoted to you without any other expectation); sĕrvadhu — reach; enṛukol — when?; andhŏ — alas!; malai — mountain; ĕndhi — holding

Detailed Explanation

In this second pāsuram of the chapter, our beloved Āzhvār, continuing his lament from the preceding verse, gives voice to an even deeper anguish. The great ācāryas note that having received no response from the Lord, the Āzhvār’s yearning intensifies into a desperate cry. As Śrī Nanjīyar explains, the Āzhvār exclaims, “Even such great personages as Brahmā and Rudra,

+ Read more

TVM 7.6.1 TVM 7.6.3