TVM 6.7.10

Without Thinking of the Blame that Would Come, My Daughter Has Gone!

பழி வருதலை நினையாமல் என் மகள் போய்விட்டாளே!

3418 நினைக்கிலேன்தெய்வங்காள்! நெடுங்கணிளமான் இனிப்போய் *
அனைத்துலகுமுடைய அரவிந்தலோசனனை *
தினைத்தனையும்விடாள் அவன்சேர்திருக்கோளூர்க்கே *
மனைக்குவான்பழியும்நினையாள் செல்லவைத்தனளே.

TVM.6.7.10

3418 niṉaikkileṉ tĕyvaṅkāl̤ * nĕṭum kaṇ il̤amāṉ iṉip poy *
aṉaittu ulakum uṭaiya * aravintalocaṉaṉai **
tiṉaittaṉaiyum viṭāl̤ * avaṉ cer tirukkol̤ūrkke *
maṉaikku vāṉ pazhiyum niṉaiyāl̤ * cĕlla vaittaṉal̤e (10)

Ragam

Kāmbhoji / காம்போதி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Mother

Divya Desam

ThirukKolur

Simple Translation

3418. My daughter, like a young doe, has suddenly gone to the lotus-eyed Lord Supreme in Tirukkōḷūr. She cares not for the infamy heaped upon her family and gazes at Him there all the time. I am truly puzzled by her actions.

Explanatory Notes

Unable to brook separation from her daughter, the mother feels that the Nāyakī has been away from her, for quite a long time. It was indeed high time, she had come back but then the mother visualises the possibility of the Nāyakī getting absorbed in the exquisite charm of the lotus-eyed Lord (Aravintalōcaṉa) standing in front of the Deity, all the time, with no intermission.

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

தெய்வங்காள்! — தெய்வங்களே!; நினைக்கிலேன் — எனக்கு ஒன்றும் தோன்றவில்லை; நெடுங்கண் — நீண்ட கண்களையுடைய; இளமான் — இளமான் போன்ற என் மகள்; இனிப் போய் — இங்கிருந்து போய்; அனைத்து — அனைத்து; உலகும் உடைய — உலகங்களுக்கும் ஸ்வாமியான; அரவிந்த லோசனனை — அரவிந்த லோசனனை; தினை — தினை அளவும்; தனையும் விடாள் — சிறிது போதும் விடாதவளாய்; அவன் சேர் — அவன் இருக்கும்; திருக்கோளூர்க்கே — திருக்கோளூர்க்கே; மனைக்கு வான் — குலத்துக்கு உண்டாகும்; பழியும் — பெரும் பழி என்றுகூட; நினையாள் — நினைக்காமல்; செல்ல வைத்தனளே — சென்று விட்டாளே

nedu — huge (to behold all his greatness in it); kaṇ — having eyes; il̤am — young; mān — she who appears like a deer; ini — now (though she is having beautiful eyes herself); pŏy — go; anaiththulagum — for all worlds; udaiya — to be the apt lord; aravindhalŏchananai — aravindhalŏchanan; thinaiththanaiyum — even for a moment; vidāl̤ — not leaving; avan — his; sĕr — residence; thirukkŏl̤ūrkkĕ — to thirukkŏl̤ūr only; sella vaiththanal̤ — left at once;; manaikku — for the family; vān — big; pazhi — blame; ninaiyāl̤ — did not consider.; vaiththa — preserved; mā nidhiyām — like great wealth

Detailed Explanation

In this tenth and final pāsuraṁ of the chapter, the profound anguish of Parāṅguśa Nāyaki’s mother reaches its zenith. She voices her lamentation, observing that her daughter, utterly disregarding the immense dishonor that will befall their family, has irrevocably resolved to go to the divine abode of Thirukkōḷūr and there, to remain with her Lord forever, never to be separated

+ Read more

TVM 6.7.9 TVM 6.7.11