TVM 6.3.8

Kaṇṇaṉ is the Lord Who Rules Me.

கண்ணனே என்னையாளுடையப்பன்

3372 வன்சரண்சுரர்க்காய் அசுரர்க்குவெங்கூற்றமுமாய் *
தன்சரண்நிழற்கீழ் உலகம்வைத்தும்வையாதும் *
தென்சரண்திசைக்குத் திருவிண்ணகர்சேர்ந்தபிரான் *
என்சரணென்கண்ணன் என்னையாளுடையென்னப்பனே.

TVM.6.3.8

3372 vaṉ caraṇ curarkku āy * acurarkku vĕm kūṟṟamum āy *
taṉ caraṇ nizhaṟkīzh * ulakam vaittum vaiyātum **
tĕṉ caraṇ ticaikkut * tiruviṇṇakar cernta pirāṉ *
ĕṉ caraṇ ĕṉ kaṇṇaṉ * ĕṉṉai āl̤uṭai ĕṉ appaṉe (8)

Ragam

Usēni / உசேனி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Upadesam

Divya Desam

Thiruvinnagar

Simple Translation

3372. In Tiruviṇṇakar, the Refuge of the southerly direction, resides Kaṇṇaṉ, my Liege-Lord, my sole Refuge, the safe haven of the Devas, the fierce opponent of the Asuras. He caresses under His feet and shelters the devout while leaving others in scorching heat.

Explanatory Notes

(i) The Lord is known to be absolutely impartial and yet, whenever the Devas are tormented by the Asuras, the former seek refuge in Him and He engages Himself in a pitched battle against the Asuras and vanquishes them. There is, however, no inconsistency, if looked at in the manner indicated below.

(ii) In the tanks dug by charitable men, one man allays his thirst,

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

சுரர்க்கு ஆய் — தேவர்களுக்கு; வன் சரண் — சிறந்த புகலிடமாயும்; அசுரர்க்கு வெம் — அஸுரர்களுக்குக் கொடிய; கூற்றமும் ஆய் — யமனாயும்; உலகம் — உலகத்து அடியார்களை; தன்சரண் — தன் திருவடி; நிழற் கீழ் — நிழலின் கீழ்; வைத்தும் — வைத்துக் காப்பாற்றியும்; வையாதும் — மற்றவரை அவ்வாறு காப்பாற்றாமலும்; தென் திசைக்கு — தென்திசைக்குள்ளே; சரண் — புகலிடமான; திருவிண்ணகர் — திருவிண்ணகரை; சேர்ந்த பிரான் — சேர்ந்த ஸ்வாமி; என் கண்ணன் — என் கண்ணன்; என்னை ஆளுடை — என்னை ஆட்கொண்ட; என் அப்பனே — என் அப்பனே; என் சரண் — எனக்குப் புகலிடமானவன்

saraṇ — refuge; āy — being; asurarkku — for the asuras (demoniac) who are unfavourable; vem — cruel; kūṝamum — mruthyu (death); āy — being; ulagam — worldly humans who are classified in this manner; than — his; saraṇ nizhal kīzh — in the shadow of his divine feet; vaiththum — placing; vaiyādhum — not placing; āy — being; then thisaikku — for the southern direction; saraṇ — refuge; thiruviṇṇagar — in thiruviṇṇagar; sĕrndha — descended; pirān — being sarvĕṣvaran; en — to accept me; kaṇṇan — as krishṇa; ennai — me; āl̤ udai — accepting my service; ennappan — my lord; en — for me; saraṇ — natural refuge; enakku — being distinguished for me; en — the cause for my sustenance

Detailed Explanation

In this eighth pāsuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār declares with profound conviction that Emperumān, the Lord of Tiruviṇṇagar, is not merely his refuge but constitutes the entirety of his existence. He reveals that Śrīman Nārāyaṇa, in His incarnation as Kṛṣṇa, who is at once the supreme Sarvēśvaran and yet endearingly humble towards His devotees, serves as the ultimate,

+ Read more

TVM 6.3.7 TVM 6.3.9