TVM 6.10.4

O Tirumāl! Make it so that I Attain Your Holy Feet.

திருமாலே! நான் நின் திருவடி சேருமாறு செய்

3445 ஆவா! என்னாதுஉலகத்தையலைக்கும் அசுரர்வாணாள்மேல் *
தீவாய்வாளிமழைபொழிந்தசிலையா! திருமாமகள்கேள்வா!
தேவா! * சுரர்கள்முனிக்கணங்கள்விரும்பும் திருவேங்கடத்தானே! *
பூவார்கழல்கள்அருவினையேன் பொருந்துமாறு புணராயே.

TVM.6.10.4

3445 āā ĕṉṉātu ulakattai
alaikkum * acurar vāzh nāl̤mel *
tī vāy vāl̤i mazhai pŏzhinta
cilaiyā * tiru mā makal̤ kel̤vā
tevā ** curarkal̤ muṉikkaṇaṅkal̤
virumpum * tiruveṅkaṭattāṉe *
pū ār kazhalkal̤ aruviṉaiyeṉ *
pŏruntumāṟu puṇarāye (4)

Ragam

Nādhanāmakriya / நாதநாமக்ரியை

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Saranagathi

Divya Desam

Thiruvenkadam

Simple Translation

3445. Oh, Divine Spouse of Tirumāmakaḻ, dwelling in Tiruvēṅkaṭam, revered by sages and Nithyasuris. In Your strength, arrows spit fire. You, the great Archer, showered upon the unrelenting Acurar. Teach this humble sinner how to attain Your radiant feet, my Sanctum.

Explanatory Notes

(i) The Āzhvār tells the Lord that none of the means, outlined in the Śāstras for attaining His feet, has been of any avail to him and that He should, therefore, teach him yet another way, implying thereby that, for him, the Lord should at once be the ‘Means’ and the ‘End’, the path and the goal.

A disciple of Nañcīyar caused him great mental pain by questioning the

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

ஆஆ! என்னாது — ஆவாவென்று இரக்கம் கொள்ளாமல்; உலகத்தை — உலகத்தவர்களை; அலைக்கும் — துன்புறுத்தும்; அசுரர் — அசுரர்களின்; வாழ் நாள் மேல் — ஆயுளை முடிப்பதற்காக; தீ வாய் வாளி — நெருப்பை உமிழும் அம்புகளை; மழை பொழிந்த — மழைபோல் பொழியும்; சிலையா! — வில்லை உடையவனே!; திருமா மகள் கேள்வா! — திருமகள் நாதனே!; தேவா! — தேவனே!; சுரர்கள் — தேவர்களும்; முனிக் கணங்கள் — முனிவர்களும்; விரும்பும் — விரும்பும்; திருவேங்கடத்தானே — திருமலையில் இருப்பவனே!; பூ ஆர் கழல்கள் — புஷ்பங்கள் நிறைந்த திருவடிகளை; அருவினையேன் — மிகுந்த பாபியான நான்; பொருந்துமாறு — அடையும்படி; புணராயே — கற்பித்து அருள வேண்டும்

ennādhu — not showing mercy; alaikkum — those who torment; asurar — demons; vāṇāl̤ mĕl — on life; thīvāy — fire-faced; vāl̤i — arrows; mazhai — like rain; pozhindha — shooting; silaiyā — oh one who is having ṣrī ṣārnga bow; thiru mā magal̤ — for lakshmi who is being the valourous consort and who is pleased after his eliminating such enemies; kĕl̤vā — being the aptly beautiful consort; dhĕvā — shining due to that; surargal̤ — dhĕvas (celestial beings); muni — rishis (sages); kaṇangal̤ — groups; virumbum — to be desired; thiruvĕngadaththānĕ — ŏh one who resides in thirumalā!; pū — by flowers (offered by groups of celestial beings and sages); ār — filled; kazhalgal̤ — divine feet; aru — unconquerable; vinaiyĕn — ī, who am having sins; porundhum — to reach; āṛu — means; puṇarāy — mercifully teach me.; puṇarā ninṛa — standing as a collection; maram — marāmarams (ebony trees)

Detailed Explanation

In the supreme tenth chapter of the sixth decade, this fourth pāsuram unfolds from the depths of Nammāzhvār's divine experience. Our venerable pūrvācāryas, beginning with Nañjīyar, illuminate the Āzhvār's profound state of ākiñcanyam, or utter helplessness. Here, the Āzhvār declares, “I possess no means (upāyam) within myself that can lead me to You; therefore,

+ Read more

TVM 6.10.3 TVM 6.10.5