TVM 6.10.3

O Noble Lord! Help Me to Attain Your Holy Feet.

அண்ணலே! நின் திருவடி அடைய உதவு

3444 வண்ணமருள்கொளணிமேகவண்ணா! மாயவம்மானே! *
எண்ணம்புகுந்துதித்திக்குமமுதே! இமையோரதிபதியே! *
தெண்ணலருவிமணிபொன்முத்தலைக்கும் திருவேங்கடத்தானே! *
அண்ணலே! உன்னடிசேரஅடியேற்குஆவாவென்னாயே.

TVM.6.10.3

3444 vaṇṇam arul̤ kŏl̤ aṇi meka
vaṇṇā * māya ammāṉe *
ĕṇṇam pukuntu tittikkum
amute * imaiyor atipatiye **
tĕl̤ nal aruvi maṇi pŏṉ muttu
alaikkum * tiruveṅkaṭattāṉe *
aṇṇale uṉ aṭi cera *
aṭiyeṟku āā ĕṉṉāye (3)

Ragam

Nādhanāmakriya / நாதநாமக்ரியை

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Saranagathi

Divya Desam

Thiruvenkadam

Simple Translation

3444. Oh, Lord of Celestials, radiant in Tiruvēṅkaṭam, where the cascades flow clear and lovely, bringing forth rubies, gold, and pearls in abundance. You, my cloud-hued Sire, are the embodiment of grace and wondrous traits. As You enter, You sweeten my heart. Have mercy on me and grant me the attainment of Your feet, my Master!

Explanatory Notes

The Lord at Tiruvēṅkaṭam is the very embodiment of grace; He, who imparted unalloyed knowledge to the Āzhvār, resulting in his single-minded devotion to the Lord, should also help him to attain His feet. This is the humble submission of the Āzhvār.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அருள் கொள் — அருளே வடிவெடுத்த; வண்ணம் — வடிவழகை உடைய; அணி மேக வண்ணா! — அழகிய மேகம் போன்றவனே!; மாய அம்மானே! — மாய அம்மானே!; எண்ணம் புகுந்து — மனதில் புகுந்து; தித்திக்கும் அமுதே! — தித்திக்கும் அமுதே!; இமையோர் அதிபதியே! — தேவாதிதேவனே!; தெள் நல் அருவி — தெளிந்த நல்ல அருவிகள்; மணி பொன் — மணிகளையும் பொன்னையும்; முத்து — முத்துக்களையும்; அலைக்கும் — கொழித்துக் கொண்டு வரும்; திருவேங்கடத்தானே! — திருவேங்கடத்திலிருப்பவனே!; அண்ணலே! — ஸ்வாமியே!; உன் அடி சேர — உன் திருவடிகளில் வந்து சேரும்படி; அடியேற்கு — அடிமைப்பட்ட அடியேனுக்கு; ஆ ஆ! என்னாயே! — ஆவாவென்று இரங்கி அருள வேண்டும்

kol̤ — to cause; aṇi — having beauty; mĕgam — like cloud; vaṇṇā — having form; māyam — with amaśing qualities; ammānĕ — being greater than all; eṇṇam — in the heart; pugundhu — entered; thiththikkum — being sweet; amudhĕ — being nectar; imaiyŏr — letting nithyasūris enjoy; adhipadhiyĕ — [adhipathi] having supremacy; thel̤ — having clarity; nal — attractive; aruvi — waterfalls; maṇi — gemstones; pon — gold; muththu — pearl; alaikkum — toss around; thiruvĕngadaththānĕ — being present in thirumalā; aṇṇalĕ — ŏh one who effortlessly manifesting your lordship!; un — your; adi — apt, divine feet; sĕra — to reach; adiyŏrkku — for us, the servitors; ā ā — alas! alas! [taking pity on us]; ennāy — you should manifest your mercy; ulagaththai — world; ā ā — alas! alas! [taking pity]

Detailed Explanation

In this third pāśuram, a profound dialogue unfolds between the Āzhvār and Emperumān. The Supreme Lord, Śrīman Nārāyaṇa, poses a question: "You, my devotee, have not engaged in any strenuous effort or sādhanānuṣṭhānam; on what basis, then, should I grant all that you ask of me?" To this, the Āzhvār offers a beautiful and compelling reply, which forms the very essence

+ Read more

TVM 6.10.2 TVM 6.10.4