TVM 5.4.8

Kaṇṇaṉ Has Not Come! The Southern Breeze Burns Me!

கண்ணன் வந்திலனே! தென்றல் என்னை எரிக்கின்றதே?

3273 தெய்வங்காள்! என்செய்கேன்! ஓரிரவுஏழூழியாய் *
மெய்வந்துநின்று எனதாவிமெலிவிக்கும் *
கைவந்தசக்கரத்து என்கண்ணனும்வாரானால் *
தைவந்ததண்தென்றல் வெஞ்சுடரில்தானடுமே.

TVM.5.4.8

3273 tĕyvaṅkāl̤ ĕṉ cĕykeṉ? * or iravu ezh ūzhi āy *
mĕy vantu niṉṟu * ĕṉatu āvi mĕlivikkum **
kaivanta cakkarattu * ĕṉ kaṇṇaṉum vārāṉāl *
taivanta taṇ tĕṉṟal * vĕm cuṭaril tāṉ aṭume * (8)

Ragam

Kandā / கண்டா

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

3273. In the silent night, I find myself tormented by the darkness that seems to stretch endlessly. Despite my pleas, even my beloved Lord Kaṇṇaṉ, who wields the powerful Discus, remains elusive. The once comforting breeze now feels like flames, intensifying my suffering. Oh, divine beings, what can I do in this moment of agony as the night weighs heavily on my spirit, engulfing me in its relentless grip?

Explanatory Notes

The Nāyakī is already emaciated due to separation from her Lord; the dark night of extra-ordinary duration now exploits her weakness by inflicting on her countless miseries. In her present state, even the cool, southerly breeze is far from soothing; actually, it produces the diametrically opposite effect. The night seems to assume, with a vengeance, several forms, (even

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

தெய்வங்காள்! — தெய்வங்களே!; என்செய்கேன்? — என்ன செய்வேன்?; ஓர் இரவு — ஒரு இரவுப் பொழுதானது; ஏழ் ஊழியாய் — ஏழு ஊழிகாலம் போல்; மெய் — உண்மையில்; வந்து நின்று — என் முன்னே வந்து நின்று; எனது ஆவி — என் உயிரை; மெலிவிக்கும் — மெலியச்செய்கிறது; கை வந்த — கையில் ஏந்திய; சக்கரத்து — சக்கரத்தை உடைய; என் கண்ணனும் — என் கண்ணனும்; வாரானால் — வரவில்லையே அந்தோ!; தை வந்த — தடவுவது போல் வரும்; தண் தென்றல் — குளிர்ந்த தென்றல் காற்றும்; வெஞ்சுடரில் — கொடிய நெருப்பைக் காட்டிலும்; தான் அடுமே — அதிகமாகச் சுடுகிறதே

seygĕn — can (ī) do?; ŏr — one; iravu — night; ĕzhu — seven; ūzhiyāy — feeling like kalpa (brahmā-s day, eon); mey — truthfully; vandhu — coming in forefront; ninṛu — standing; enadhu — my; āvi — prāṇa (life, vital air); melivikkum — weakens;; kai vandha — obedient (to act knowing the inner thoughts fully); chakkaram — having divine disc; en kaṇṇanum — krishṇa; vārān — has not come (to eliminate this night with the help of that chakra);; thai vandha — caressing (like those who come to torture); thaṇ — cool; thenṛal — [southerly] breeśe; vem — hot; sudaril — more than fire; adum — burning.; vīngu — huge; irul̤ — having darkness

Detailed Explanation

In this eighth pāśuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār, embodied in the divine madness of Parāṅguśa Nāyakī, continues his lamentation. Having called out to the celestial beings in the previous verse, she now turns to them in utter helplessness, articulating the profound agony of her separation from the Lord. As explained by the great ācāryas such as Nañjīyar and Vādhi

+ Read more

TVM 5.4.7 TVM 5.4.9