TVM 4.3.7

O Wondrous Lord! Your Form is upon My Soul

மாயனே! நின்னுருவம் என் உயிர்மேல் உள்ளது

3151 குரைகழல்கள்நீட்டி மண்கொண்டகோலவாமனா! *
குரைகழல்கைகூப்புவார்கள் கூடநின்றமாயனே! *
விரைகொள்பூவும்நீரும்கொண்டு ஏத்தமாட்டேனேலும் * உன்
உரைகொள்சோதித்திருவுருவம் என்னதாவிமேலதே.

TVM.4.3.7

3151 kurai kazhalkal̤ nīṭṭi *
maṇ kŏṇṭa kola vāmaṉā *
kurai kazhal kaikūppuvārkal̤ *
kūṭa niṉṟa māyaṉe **
virai kŏl̤ pūvum nīrum kŏṇṭu *
ettamāṭṭeṉelum * uṉ
urai kŏl̤ cotit tiru uruvam *
ĕṉṉatu āvi melate (7)

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3151. Oh, Vāmaṉā, the handsome - Your resounding feet measured the worlds. They who but once salute those feet shall attain You, wondrous Sire. Even if I worship You not with fragrant flowers and pure water, Your resplendent form, has made my soul subsist. What a wonder!

Explanatory Notes

(i) Despite the failure of the Āzhvār to worship, with flowers and water, the Lord, who is attainable by a single salutation with joined palms, the Āzhvār’s soul has become the sole object of redemption by the Lord! The Aḷver simply thaws down at this boundless love and magnanimity of the Lord.

(ii) It was Vāmaṉa, transformed into Trivikrama, that measured the worlds,

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

குரை — ஒலிக்கின்ற; கழல்கள் நீட்டி — திருவடிகளை நீட்டி; மண் கொண்ட — பூமி அளந்த; கோல வாமனா! — வடிவழகையுடைய வாமனனே!; குரை கழல் — அத்திருவடிகளைக் குறித்து; கைகூப்புவார்கள் — அஞ்ஜலி பண்ணுபவர்கள்; கூட நின்ற — தன்னை வந்து அடையும் படி நின்ற; மாயனே! — மாயனே!; விரை கொள் — மணம் கமழும்; பூவும் — மலர்களையும்; நீரும் கொண்டு — நீரும் கொண்டு; ஏத்த — உன்னை; மாட்டேனேலும் — வணங்கவில்லையாகிலும்; உன் உரை கொள் — ஒளிமயமான உன்; சோதித் திரு உருவம் — சோதிஸ்வரூபத்தை; என்னது ஆவி மேலதே — என் உயிர் பற்றி நின்றது

kazhalgal̤ — divine feet; nītti — lifted; maṇ — universe; koṇda — measured and accepted; kŏlam — having beauty; vāmanā — being vāmana; kurai kazhal — towards those divine feet; kai kūppuvārgal̤ — those who perform anjali; kūda — to attain (only him); ninṛa — stood (as upāyam (means) and upĕyam (goal)); māyanĕ — ŏh amaśing lord!; virai kol̤ — abundantly fragrant; pūvum — flower; nīrum — and water; koṇdu — having; ĕththa māttĕnĕlum — even if ī am incapable of praising you (to worship you); urai — through words of vĕdhāntha; kol̤ — unlimited; sŏdhi — having thĕjas (radiance); un — your; thiru uruvam — divine form; ennadhu āvi mĕladhu — intent on my āthmā; ennadhu āvi mĕlaiyāy — intent on my āthmā

Detailed Explanation

In this seventh pāsuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār is overcome with profound astonishment, reflecting upon the glorious nature of Bhagavān’s unconditional love (praṇayitva). The Āzhvār marvels, "Though I possess neither the intimate friendship nor the devotional activities befitting such a relationship, my very existence has become the cause for Your sustenance!

+ Read more

TVM 4.3.6 TVM 4.3.8