TVM 1.9.6

Kaṇṇaṉ Rested on My Shoulders.

என் தோள்களில் தங்கினான் கண்ணன்

2884 மாயனென்னெஞ்சினுள்ளான் மற்றும்யவர்க்கும்அதுவே *
காயமும்சீவனும்தானே காலுமெரியுமவனே *
சேயனணியன்யவர்க்கும் சிந்தைக்கும்கோசரமல்லன் *
தூயன்துயக்கன்மயக்கன் என்னுடைத்தோளிணையானே.

TVM.1.9.6

2884 māyaṉ ĕṉ nĕñciṉ ul̤l̤āṉ * maṟṟum ĕvarkkum atuve *
kāyamum cīvaṉum tāṉe * kālum ĕriyum avaṉe **
ceyaṉ aṇiyaṉ ĕvarkkum * cintaikkum kocaram allaṉ *
tūyaṉ tuyakkaṉ mayakkaṉ * ĕṉṉuṭait tol̤iṇaiyāṉe (6)

Ragam

Mohana / மோஹன

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

2884. The wonderful Lord, Māyaṉ, is right in my heart like no one else. He is at once body, soul, wind, and fire; close to some, yet distant to others. My flawless Lord is beyond everyone's mental grasp. For the unfortunate skeptics, He remains elusive and confounding. Now, He is firmly seated upon my shoulders.

Explanatory Notes

(i) The Supreme Lord controls the bodies of the different species of beings and the Souls inside them, the elements and all. Easily accessible to the devout who depend solely on His voluntary grace, He is beyond the comprehension of those who seek to know Him through their own efforts. Of easy grasp by the recipients of His grace, He is elusive unto others, who, by dint

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

என் நெஞ்சின் உள்ளான் — எனது நெஞ்சில் இருப்பது போல்; மாயன் — ஆச்சர்யமனான எம்பெருமான்; மற்றும் எவர்க்கும் — வேறு யாரிடமாவது; அதுவே — அப்படியிருப்பதுண்டோ? இல்லை; காயமும் சீவனும் தானே — உடலும் உயிரும் தானேயாய்; காலும் எரியும் அவனே — காற்றும் அனலும் தானேயாய்; அணியன் — அடியார்களுக்குக் காண எளியவனாகவும்; சேயன் — அடியவரல்லாதார்க்கு காணமுடியாதவனாகவும்; எவர்க்கும் — எப்படிப்பட்ட ஞானிகளுக்கும் தன் முயற்சியால்; சிந்தைக்கும் — காண விரும்பும் அநாச்ரிதர்களுக்கு நினைக்கவும்; கோசரம் அல்லன் — விஷயமல்லாதவனாய்; தூயன் — ஆச்ரிதர்களுக்கு எளியவனாய்; துயக்கன் மயக்கன் — அடியரல்லாதவர்களுக்கு எட்டாதவன்; என்னுடைதோள் — எனது இரண்டு தோள்களிலும்; இணையானே — உள்ளவன் ஆனான்

en — my; nenjin ul̤l̤ān — one who resides in (my) heart; māyan — amaśing person; maṝum yavarkkum — for others; adhuvĕ — can he do that?; kāyamum — sarīram/body; seevanum — āthmā/soul; thānĕ — having everything as his prakāram (form) and thus being seemingly identical to them; kālum — wind; eriyum — fire; avanĕ — having them as prakāram (form); sĕyan — being distant (for those who are not his devotees); aṇiyan — being close (for his devotees); yavarkkum — even for those great persons; sindhaikkum — to meditate upon (trying on their own efforts); gŏcharam allan — not within the grasp; thūyan — having purity (to be approachable by his devotees); thuyakkan mayakkan — one who creates doubts/errors in the minds (of those non-devotees); ennudai — my (like how he climbs garudāzhvār); thŏl̤iṇaiyān — stayed on my two shoulders

Detailed Explanation

In this sixth pāsuram, our Āzhvār reveals the depths of Bhagavān's overflowing mercy, declaring with astonishment how the Supreme Lord, who is the sarvāntarātmā—the indwelling Supersoul of all beings—personally held on to his shoulders and engaged with him in the most intimate manner. This divine act demonstrates Emperumān's nature of being utterly unreachable for

+ Read more

TVM 1.9.5 TVM 1.9.7