PT 6.7.4

The Perfect Lord of Naṟaiyūr is Lord Kaṇṇa Himself

நறையூர் நம்பிதான் கண்ணபிரான்

1511 ஓளியாவெண்ணெயுண்டானென்று உரலோடாய்ச்சியொண்கயிற்றால் *
விளியாஆர்க்கஆப்புண்டு விம்மியழுதான், மென்மலர்மேல் *
களியாவண்டுகள்ளுண்ணக் காமர்தென்றல்அலர்தூற்ற *
நளிர்வாய்முல்லைமுறுவலிக்கும் நறையூர்நின்றநம்பியே.

PT.6.7.4

1511 ŏl̤iyā vĕṇṇĕy uṇṭāṉ ĕṉṟu *
uraloṭu āycci ŏṇ kayiṟṟāl *
vil̤iyā ārkka āppuṇṭu *
vimmi azhutāṉ-mĕṉ malarmel **
kal̤iyā vaṇṭu kal̤ uṇṇa *
kāmar tĕṉṟal alar tūṟṟa *
nal̤irvāy mullai muṟuvalikkum *
naṟaiyūr niṉṟa nampiye-4

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiru naraiyoor

Simple Translation

1511. When our Nambi ate the butter that Yashodā hid she was angry and tied him with a strong rope to a mortar and he sobbed, crying and crying. He stays in Thirunaraiyur where a cool breeze moistens the mullai flowers, bees are intoxicated as they drink honey and the opening jasmine flowers smile like lovely women.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

ஒளியா — மறைந்து நின்று; வெண்ணெய் — வெண்ணெயை; உண்டான் என்று — உண்டான் என்று; உரலோடு ஆய்ச்சி — உரலோடு ஆய்ச்சி; ஒண் கயிற்றால் — அழகிய கயிற்றால்; விளியா ஆர்க்க — கோபித்து கட்ட; ஆப்புண்டு விம்மி — கட்டுண்டு விம்மி; அழுதான் — அழுத பெருமான்; மென் — மென்மையான; மலர் மேல் — பூக்களின் மேல் அமர்ந்து; களியா வண்டு — களித்து வண்டுகள்; கள் உண்ண — தேன் பருக; காமர் தென்றல் — தென்றல் காற்று; அலர் தூற்ற — புஷ்பங்களை வீசியிறைக்க; நளிர்வாய் — பெருமையுள்ள முகத்தையுடைய; முல்லை — முல்லைப் பூக்கள்; முறுவலிக்கும் — புன்சிரிப்புச் செய்யும்; நறையூர் — திருநறையூரில்; நின்ற நம்பியே — இருக்கும் ஸ்வாமியே!

Detailed Explanation

When the divine mother, Yaśodā Piraṭṭi, feigned anger towards the child Kṛṣṇa, accusing Him of secretly consuming the butter she had so carefully stored, she bound Him with a lovely, soft rope to a sturdy mortar. In this state of loving captivity, the Supreme Lord, revealing His ultimate accessibility (saulabhyam), began to sob and shed beautiful tears. This very same

+ Read more

PT 6.7.3 PT 6.7.5