Even though the Lord resided in his heart, the āzhvār longed to experience Him directly. Due to his unbearable separation, the āzhvār assumed the role of the goddess and expressed his state of longing.

At a time when the revered ācārya, Nañjīyar Svāmi, was afflicted by physical ailments, a devout disciple named Peṟṟi came to know of his condition

பகவான், தம் மனத்தில் வந்து தங்கியிருந்தாலும் அவனை நேருக்கு நேர் கலந்து அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டார் ஆழ்வார். பிரிவாற்றாமை காரணமாகப் பிராட்டியின் நிலையடைந்து தம் நிலையைத் தெரிவிக்கிறார்.