PMT 10.8

The History of Rāma is Sweet Nectar

இராம சரித்திரமே இன்னமுது

748 அம்பொனெடுமணிமாடஅயோத்தியெய்தி
அரசெய்திஅகத்தியன்வாய்த்தான்முன்கொன்றான்
தன் * பெருந்தொல்கதைக்கேட்டுமிதிலைச்செல்வி
உலகுய்யத்திருவயிறுவாய்த்தமக்கள் *
செம்பவளத்திரள்வாய்த்தன்சரிதைகேட்டான்
தில்லைநகர்த்திருச்சித்ரகூடந்தன்னுள் *
எம்பெருமான்தன்சரிதைசெவியால்கண்ணால்
பருகுவோம் * இன்னமுதைம்மதியோமின்றே.

PMT.10.8

748 am pŏṉ nĕṭu maṇimāṭa ayotti ĕyti * aracu ĕyti akattiyaṉ vāyt tāṉ muṉ kŏṉṟāṉ *
taṉ pĕruntŏl katai keṭṭu mitilaic cĕlvi * ulaku uyyat tiru vayiṟu vāytta makkal̤ **
cĕm paval̤at tiral̤vāyt taṉ caritai keṭṭāṉ * tillai nakart tiruccitrakūṭan taṉṉul̤ *
ĕmpĕrumāṉ taṉ caritai cĕviyāl kaṇṇāl parukuvom * iṉṉamutam matiyomiṉṟe (8)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiru Chitra Koodam, Thiru AyOdhi

Simple Translation

748. Rāma who reached Ayodhya filled with gold and beautiful diamond-studded palaces, heard his own story from the mouths, red as coral, of his two sons born to Sita, the princess of Mithila, to save the world. If we hear and drink in the story of Rāma of Thiruchitrakudam in Thillai we have no need of sweet nectar.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

அம் பொன் நெடு — அழகிய பொன்னால் ஆன; மணிமாட — மணி மாடங்களுடைய; அயோத்தி — அயோத்தியா நகருக்கு; எய்தி — மீண்டும் வந்து; அரசு எய்தி — அரசாட்சியை ஏற்று; தான் முன் — தன்னால் முன்பு; கொன்றான்தன் — அழிக்கப்பட்டவனின்; பெருந்தொல் கதை — நீண்ட பூர்வ கதைகளை; அகத்தியன் — அகஸ்திய முனிவன்; வாய்த் கேட்டு — மூலம் கேட்டு; மிதிலைச் செல்வி — மிதிலையின் செல்வி; உலகுய்ய — உலகம் உய்ந்திட; திருவயிறு வாய்த்த — பெற்ற பிள்ளைகளின்; செம் பவளத் — சிவந்த பவழம்; திரள்வாய் — போன்ற வாயினால்; தன் சரிதை — தனது வரலாற்றை; கேட்டான் — கேட்டவன்; தில்லைநகர்த் — தில்லைநகர்; திருச்சித்ரகூடந் தன்னுள் — திருச்சித்ரகூடத்தில்; எம்பெருமான் சரிதை — எம்பெருமானின் கதையை; செவியால் கண்ணால் — காதினாற்கேட்டு கண்ணால்; பருகுவோம் — அனுபவிப்போம்; இன்னமுதம் — வேறு எந்த இனிய தேவாமிர்தம்; மதியோமின்றே — ஒன்றையும் மதிக்க மாட்டோம்

ĕyti — He returned to; ayotti — the City of Ayodhya with; maṇimāṭa — mansions studed with gems; am pŏṉ nĕṭu — and adorned with gold; aracu ĕyti — and took the Kinghship; keṭṭāṉ — He heard; taṉ caritai — His story from; tiral̤vāy — the mouths that were; cĕm paval̤at — like red coral; tiruvayiṟu vāytta — of the children born to; mitilaic cĕlvi — the Princess of Mithila; ulakuyya — for the salvation of the world; pĕruntŏl katai — the long stories; kŏṉṟāṉtaṉ — about the destruction of evil; tāṉ muṉ — by Him; vāyt keṭṭu — heard through; akattiyaṉ — the sage Agasthyar; parukuvom — lets enjoy; cĕviyāl kaṇṇāl — by listening to; ĕmpĕrumāṉ caritai — the story of the Lord; tiruccitrakūṭan taṉṉul̤ — in Thiru Chitrakootam; tillainakart — at Thilllai; iṉṉamutam — any other sweet divine nectar; matiyomiṉṟe — we will not value at all

Detailed Explanation

avatārikai (Introduction)

In this profoundly moving pāśuram, the Āzhvār reveals the supreme object of his devotion and contemplation. He declares with unshakable conviction that for a soul who has once tasted the nectar of the history of the Lord Śrī Rāma, no other attainment holds any value. The Āzhvār focuses his meditation upon that specific period in the Lord's

+ Read more

PMT 10.7 PMT 10.9