TVM 9.3.8

Even the Devas Worship Vēṅkaṭam.

தேவர்களே வேங்கடத்தையே தொழுவர்

3702 இன்றிப்போக இருவினையும்கெடுத்து *
ஒன்றியாக்கைபுகாமை உய்யக்கொள்வான் *
நின்றவேங்கடம் நீள்நிலத்துள்ளது *
சென்றுதேவர்கள் கைதொழுவார்களே.

3702 iṉṟip poka * iruviṉaiyum kĕṭuttu *
ŏṉṟi yākkai pukāmai * uyyakkŏl̤vāṉ **
niṉṟa veṅkaṭam * nīl̤ nilattu ul̤l̤atu
cĕṉṟu tevarkal̤ * kaitŏzhuvārkal̤e (8)

Ragam

Kēdāra / கேதார

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiruvenkadam

Simple Translation

3702. In this vast world lies the sacred Mount Vēṅkaṭam, where the Lord awaits and blesses His devotees, absolving them of both good and bad karma. Those who visit this holy mountain and worship the Supreme Lord can be likened to celestial beings.

Explanatory Notes

(i) In the preceding song, the Āzhvār longed for the vision of the Lord in spiritual world but that would not be possible in this material body. The Lord, however, pointed out to the Āzhvār the possibility of his enjoying, right in this body, the Lord at Tiruvēṅkaṭam, in this very land. But the Āzhvār avers that it is only the stout-hearted Devas, who can remain stable

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

இருவினையும் — பாப புண்யம்மாகிய இரு கர்மங்களையும்; இன்றி — அழிந்து; போக கெடுத்து — போகும்படி செய்து; ஆக்கை ஒன்றி — ஆத்மா சரீரத்தோடே சரீரமாக; புகாமை — கலந்து போகாதபடி; உய்ய — உஜ்ஜீவனப்படுத்தும்; பெருமான் — எம் பெருமான்; நின்ற — அடியார்களை எதிர் பார்த்து நின்ற; வேங்கடம் — திருவேங்கடம்; நீள் நிலத்து — பரந்த இவ்வுலகத்தில்; உள்ளது சென்று — உள்ளது என்று அங்கே சென்று; கை தொழுவார்களே — கை கூப்பி வணங்குபவர்கள்; தேவர்கள் — தேவர்கள் ஆவார்கள்

pŏga — to eliminate; keduththu — destroy; onṛi — attached with achith, to be not seen separately; ākkai pugāmai — to not enter bodies of dhĕva (celestial) etc [manushya (human), thiryak (animal), sthāvara (plant)]; uyyak kol̤vān — one who enslaves and uplifts; ninṛa — standing to act; vĕngadam — thirumalā; nīl̤ nilaththu — in this praiseworthy earth; ul̤l̤adhu — is present; senṛu — reaching; kai thozhuvārgal̤ — those who worship; dhĕvargal̤ — (they are not humans;) aren-t they dhĕvas?; mā — praiseworthy; malar — flower

Detailed Explanation

In this eighth pāśuram of the chapter, Āzhvār shifts his meditation to the supreme grace of Sriman Nārāyaṇa, who has made Himself manifest in the sacred abode of Thirumalā. Acknowledging that a soul desiring His vision need not undertake the arduous journey to the distant realm of Thirunādu, or Paramapadham, Āzhvār contemplates how Emperumāṉ has mercifully descended to

+ Read more

TVM 9.3.7 TVM 9.3.9