TVM 8.10.2

I Attained Bliss by Worshipping the Holy Feet of Devotees.

பக்தர்களின் திருவடி வணங்கி இன்பம் பெற்றேன்

3663 வியன்மூவுலகுபெறினும் போய்த்தானேதானேயானாலும் *
புயல்மேகம்போல்திருமேனியம்மான் புனைபூங்கழலடிக்கீழ் *
சயமேயடிமைதலைநின்றார் திருத்தாள்வணங்கி * இம்மையே
பயனேயின்பம்யான்பெற்றது உறுமோபாவியேனுக்கே?

TVM.8.10.2

3663 viyaṉ mūvulaku pĕṟiṉum poyt *
tāṉe tāṉe āṉālum *
puyal mekampol tirumeṉi
ammāṉ * puṉai pūm kazhal aṭikkīzh **
cayame aṭimai talainiṉṟār *
tiruttāl̤ vaṇaṅki * immaiye
payaṉe iṉpam yāṉ pĕṟṟatu *
uṟumo pāviyeṉukke? (2)

Ragam

Sahāna / ஸஹானா

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Self

Simple Translation

3663. Neither sovereignty over the sprawling worlds nor the bliss of self-enjoyment, freed from bondage, can equal the joy I have found in adoring the lovely feet of the selfless devotees at the forefront of service to the cloud-hued Lord adorned with beautiful flowers and victorious anklets.

Explanatory Notes

(i) Even the combined gift of vast wealth and the ‘Kaivalya’ state of perennial freedom from bodily ties, cannot equalise the bliss of service at the holy feet of the self-less apostles of the Lord, His hot favourites.

(ii) The self-enjoyment, referred to, in the second line, is the ‘Kaivalya’ state, denoted by the phrase in the first line of the original text of this

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

வியன் மூவுலகு — பரந்த மூன்று உலகங்களையும்; பெறினும் — பெற்றாலும்; போய் — அதற்கும் மேலான; தானே தானே — தன்னைத் தானே அநுபவிக்கும்; ஆனாலும் — கைவல்ய மோக்ஷம் பெற்றாலும்; புயல் மேகம்போல் — மழைகாலத்து மேகம் போன்ற; திருமேனி — திருமேனி உடைய; அம்மான் — பெருமானின்; புனை பூங் கழல் — மலர்களும் வீரகழலும் அணிந்த; அடிக்கீழ் — திருவடிகளின் கீழே; சயமே அடிமை — கைங்கர்யம் செய்வதையே; தலை நின்றார் — தொண்டாக உடைய அடியார்களின்; திருத்தாள் — திருவடிகளுக்குக் கைங்கர்யம் செய்து; வணங்கி — வணங்கி வாழ்வதை விட; பாவியேனுக்கே — பாவியேனான எனக்கு; இம்மையே — இந்த உலகத்தில்; யான் பெற்றது — நான் பெற்ற பெரும் பேறு என்ற; பயனே இன்பம் — பயனான இன்பம்; உறுமோ? — வேறு உண்டோ?

peṛinum — even if attained; pŏy — going (without attachment in that); thānĕ — being self; thānĕ — exclusively being self (without enjoying īṣvara); ānālum — if enjoyed; puyal — ready to rain; mĕgam pŏl — like cloud (having the quality of being generous towards devotees); thirumĕni — having divine form; ammān — sarvĕṣvara-s; punai — worn; pū — flower; kazhal — having anklets of bravery; adik kīzh — under the divine feet; sayamĕ — without any other expectation; adimai — servitude; thalai — in ultimate state; ninṛār — those who remained; thiru — distinguished; thāl̤ — divine feet; vaṇangi — offering praṇāmams (matching that servitude); immaiyĕ — in this world itself; payanĕ — as result; yān — ī; peṝadhu — attained; inbam — for the bliss; pāviyĕnukku — for me who has committed sins (of having to highlight the greatness of bhāgavatha ṣĕshathvam over other results); uṛumŏ — would those aiṣvarya and kaivalya results fit me?; i — these (not aware of itself); ulagam mūnṛum — three worlds

Detailed Explanation

In this second pāśuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār reveals a most profound truth regarding the hierarchy of spiritual goals. He emphatically declares that even if the highest worldly opulence, known as aiśvaryam, and the solitary bliss of self-realization, known as kaivalyam, were to be attained simultaneously, their combined glory would be utterly insignificant

+ Read more

TVM 8.10.1 TVM 8.10.3