TVM 6.7.9

My Daughter Has Gone Without Thinking of Us!

என் மகள் எம்மை நினையாமல் சென்றுவிட்டாளே!

3417 காரியம்நல்லனகளவைகாணில் என்கண்ணனுக்கென்று *
ஈரியாயிருப்பாள் இதெல்லாம்கிடக்க, இனிப்போய் *
சேரிபல்பழிதூயிரைப்பத் திருக்கோளூர்க்கே *
நேரிழைநடந்தாள் எம்மையொன்றும்நினைத்திலளே.

TVM.6.7.9

3417 kāriyam nallaṉakal̤ * avai kāṇil ĕṉ kaṇṇaṉukku ĕṉṟu *
īriyāy iruppāl̤ itu ĕllām * kiṭakka iṉip poy **
ceri pal pazhi tūuy iraippat * tirukkol̤ūrkke *
nerizhai naṭantāl̤ * ĕmmai ŏṉṟum niṉaintilal̤e (9)

Ragam

Kāmbhoji / காம்போதி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Mother

Divya Desam

ThirukKolur

Simple Translation

3417. My bejeweled daughter, with her love-laden heart, would leave all things aside for her Kaṇṇaṉ. Leaving all the wealth here, she has set out towards Tirukkōḷūr. The people here may spread all sorts of scandals against her, but she minds not, for none of that truly matters to her.

Explanatory Notes

Whereas the worldlings would want all good things for themselves and their sons and daughters, Parāṅkuśa Nāyakī would, in the exuberance of her love for Lord Kṛṣṇa, insist that all good things be earmarked for His use. With such great wealth of God-love in her, where was the need for her to go anywhere else? This is what agitates the mind of the mother; rather, she feels

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

நல்லனகள் — நல்ல நல்ல; காரியம் — பொருள்களை எல்லாம்; அவை காணில் — கண்டால் இவை; என் கண்ணனுக்கு என்று — என் கண்ணனுக்கே என்று; அவனுக்கே — காணிக்கை என்று; ஈரியாய் — ஈர நெஞ்சையுடையவளாக; இருப்பாள் — அர்ப்பணிப்பாள்; இது எல்லாம் — இவைகளெல்லாம் இப்படியே; கிடக்க — கிடக்க; நேரிழை — மெல்லிய ஆபரணங்களை உடைய இவள்; இனிப் போய் — இங்கிருந்து போய்; சேரி பல் — சேரியிலுள்ளார் பலர்; பழி தூ உய் இரைப்ப — பழித்து இரைந்து பேச; திருக்கோளூர்க்கே — திருக்கோளூர்க்கே; நடந்தாள் — நடந்து சென்றாள்; எம்மை ஒன்றும் — என்னைச் சிறிதும்; நினைத்திலளே! — நினைக்கவில்லையே

avai — objects; kāṇil — when seen; en — one who is obedient to me; kaṇṇanukku — for krishṇa; enṛu — saying that; īriyāy — kind-hearted; iruppāl̤ — one who is; nĕr — thin; izhai — she who is wearing ornaments; idhu — this material realm which is created for that; ellām — all; kidakka — while they exist; ini — now; pŏy — leaving me; sĕri — the residents of the town; pal — in many ways; pazhi — accusations; thūuy — saying; iraippa — shouting loudly; thirukkŏl̤ūrkkĕ — certainly to thirukkŏl̤ūr; nadandhāl̤ — walked;; emmai — me; onṛum — in any manner; ninaiththilal̤ — did not think about.; dheyvangāl̤ — ŏh ṅods!; ninaikkilĕn — ī cannot comprehend (her out of bound activities)

Detailed Explanation

In this ninth pāsuram, the sorrowful state of Parāṅkuśa Nāyakī’s mother is revealed as she witnesses her daughter's complete absorption in Sriman Nārāyaṇa. As commentators such as Nañjīyar and Vādhi Kēsari Azhagiya Maṇavāḷa Jīyar mercifully explain, the mother observes that her beloved daughter, Parāṅkuśa Nāyakī, is utterly consumed by her devotion to Emperumāṉ. My kind-hearted

+ Read more

TVM 6.7.8 TVM 6.7.10