TVM 6.5.9

She Cries Out, "O Gem-hued Lord!"

மணிவண்ணா என்று இவன் கூவுகிறாள்

3395 இரங்கிநாள்தொறும்வாய்வெரீஇ
இவள்கண்ணநீர்களலமர *
மரங்களுமிரங்குவகை
மணிவண்ணவோ! என்று கூவுமால் *
துரங்கம்வாய்பிளந்தானுறை
தொலைவில்லிமங்கலமென்று * தன்
கரங்கள் கூப்பித்தொழும் அவ்வூர்த்
திருநாமங்கற்றதற்பின்னையே.

TVM.6.5.9

3395 iraṅki nāl̤tŏṟum * vāyvĕrīi ival̤
kaṇṇa nīrkal̤ alamara *
maraṅkal̤um iraṅkum vakai *
maṇivaṇṇavo! ĕṉṟu kūvumāl **
turaṅkam vāy pil̤antāṉ uṟai *
tŏlaivillimaṅkalam ĕṉṟu * taṉ
karaṅkal̤ kūppit tŏzhum * av ūrt
tirunāmam kaṟṟataṉ piṉṉaiye (9)

Ragam

Shankarābharaṇa / சங்கராபரண

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Thozhi (Friend)

Divya Desam

Thiru Tholaivillimangalam

Simple Translation

3395. Oh, mothers, this young lady calls out, "Oh, gem-hued Lord!" day in and day out, with her mind deeply absorbed, tears splashing down her eyes, moving trees beside her. Ever since she learned the name of that city, Tolaivillimaṅkalam, where the Lord who tore open the mouth of the demoniac horse resides, she turns in that direction and adores with joined palms.

Explanatory Notes

Having been initiated into this pilgrim centre, the Nāyakī keeps on reciting the Lord’s name, in such a manner that even the inanimate beings, like trees, are moved. If these hymns can move even the stony hearts of the uninitiated men of the present day, what doubt could there be about their impact on the contemporary men and things, when the songs flowed from the Āzhvār’s

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

இரங்கி நாள் தொறும் — தினமும் நெஞ்சழிந்து; வாய்வெரீஇ இவள் — பரவசமடைந்து வாய்வெருவி; கண்ண நீர்கள் அலமர — கண்களில் நீர் ததும்ப; மரங்களும் — மரங்கள் கூட; இரங்கும் வகை — இரங்கும்படி; மணிவண்ணவோ! — மணிவண்ணவோ!; என்று கூவுமால் — என்று கூவுகிறாள்; துரங்கம் — கேசி என்னும் அசுரனின்; வாய் பிளந்தான் — வாயைப் பிளந்த; உறை — கண்ணன் இருக்கும்; தொலைவில்லிமங்கலம் — தொலைவில்லிமங்கலம்; என்று அவ்வூர் திருநாமம் — என்று அந்த ஊர் திருநாமம்; கற்றதன் பின்னையே — கற்றதன் பின்னே தான்; தன் கரங்கள் கூப்பி — தன் கைகளைக் கூப்பி; தொழும் — வணங்குகிறாள்

irangi — with melted heart; vāyvereei — (emotionally) blabbering; kaṇṇa nīrgal̤ — tears; alamara — flow and make her tired; marangal̤um — even the trees (which are insentient); irangum vagai — to pity; maṇi — beautiful like a blue gem; vaṇṇavŏ — saying -ŏh one who is having form!-; kūvum — calls out;; thurangam — kĕṣi who came in the form of a horse; vāy — mouth; pil̤andhān — krishṇa who tore; uṛai — residing; tholaivillimangalam — thiruththolaivillimangalam; enṛu — as; avvūrth thirunāmam — the divine name of that abode; kaṝadhan pinnai — after learning; than karangal̤ — her hands; kūppi — joins palms; thozhum — worships; pinnaikol — is she nappinnaip pirātti who is infinitely enjoyable?; nilam — being the controller of earth

Detailed Explanation

In this ninth pāśuram of the chapter, the intimate friend of Parāṅkuśa Nāyakī reveals the profound extent of her divine love-sickness. She explains to the onlookers how the Āzhvār's mind, speech, and actions have become wholly and inseparably attached to Emperumān. With a heart that has utterly melted in devotion, she is seen calling out His divine names, which

+ Read more

TVM 6.5.8 TVM 6.5.10