TVM 5.9.1

When Will I Unite with the Lord of Tiruvalavāḻ?

திருவல்லவாழ்க் கோமானை நான் கூடுவது என்று?

3321 மானேய்நோக்குநல்லீர்! வைகலும்வினையேன்மெலிய *
வானார்வண்கமுகும் மதுமல்லிகைகமழும் *
தேனார்சோலைகள்சூழ் திருவல்லவாழுறையும்
கோனாரை * அடியேன் அடிகூடுவதுஎன்றுகொலோ? (2)

TVM.5.9.1

3321 ## māṉ ey nokku nallīr * vaikalum viṉaiyeṉ mĕliya *
vāṉ ār vaṇ kamukum * matu mallikai kamazhum **
teṉ ār colaikal̤ cūzh * tiruvallavāzh uṟaiyum
koṉārai * aṭiyeṉ aṭikūṭuvatu ĕṉṟukŏlo? * (1)

Ragam

Mukhāri / முகாரி

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Mother

Saranagathi

Reference Scriptures

BG. 9-1

Divya Desam

Thiru Valla Vāzh

Simple Translation

3321. Oh, doe-eyed ladies, when will this vassal be blessed to join the Lord in Tiruvallavāḻ, with its orchards full of honey, where tall arecanut trees stand, and jasmine flowers shed honey and spread their fine fragrance, making this sinner thin down?

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

மான் ஏய் நோக்கு — மான்போன்ற பார்வையுடைய; நல்லீர்! — பெண்களே!; வினையேன் — பாவியான நான்; வைகலும் மெலிய — எப்போதும் மெலியும்படியாக; வான் ஆர் — ஆகாசம் வரை உயர்ந்திருக்கும்; வண் கமுகும் — அழகிய பாக்கு மரங்களும்; மது மல்லிகை — தேன் பெருகும் மல்லிகை; கமழும் — மணம் கமழும்; தேன் ஆர் — தேன்பருகும் வண்டுகளால் நிறைந்த; சோலைகள் சூழ் — சோலைகள் சூழ்ந்த; திருவல்ல வாழ் — திருவல்ல வாழிலே; உறையும் — இருக்கும்; கோனாரை அடி — பெருமானின் திருவடிகளை; அடியேன் கூடுவது — அடியேன் சேர்வது; என்று கொலோ? — என்றைக்கோ?

nŏkku — having eyes; nalleer — those who are identified as well-wishers for me!; vinaiyĕn — ī who am having sin (which stops me from interacting with him as desired); vaigalum — always; meliya — to weaken me; vān — the sky; ār — to cover; vaṇ — generous (to offer its own body as support to the jasmine creeper [which is growing near it); kamugum — areca tree; madhu — with flowing honey (due to being with the areca tree); malligai — jasmine [creeper]; kamazhum — being fragrant; thĕn — beetles which extract honey and the fragrant buds; ār — filled with; sŏlaigal̤ — gardens; sūzh — surrounded; thiruvallavāzh — in thiruvallavāzh; uṛaiyum — eternally residing; kŏnārai — unconditional lord; adiyĕn — ī who am a servitor (captivated by his supremacy); adi — his divine feet; kūduvadhu — reach; enṛu kolŏ — when?; thŏzhimīrgāl̤ — ŏh friends (who share my joy and grief)!; emmai — me (who am considering you all as companions for my desires)

Detailed Explanation

This pāśuram commences the ninth chapter of the fifth decade, wherein Swāmi Nammāzhvār, fully immersed in the divine mood of Parāṅkuśa Nāyakī, continues to express the profound anguish of separation from Śrīman Nārāyaṇa. Seeing her in a state of deep sorrow, her companions, whose very eyes resemble those of a graceful deer, approach her with concern and inquire, "What

+ Read more

TVM 5.9.2