TVM 5.3.8

When Shall I Unite with Kaṇṇaṉ, Causing My Mother to Feel Ashamed?

தாயர் நாண நான் கண்ணனை என்று கூடுவேன் ?

3262 பேய்முலையுண்டுசகடம்பாய்ந்து மருதிடைப்
போய்முதல்சாய்த்து * புள்வாய்பிளந்துகளிறட்ட *
தூமுறுவல் தொண்டைவாய்ப்பிரானை எந்நாள்கொலோ? *
யாமுறுகின்றதுதோழீ! அன்னையர்நாணவே.

TVM.5.3.8

3262 pey mulai uṇṭu cakaṭam pāyntu * marutu iṭaip
poy mutal cāyttu * pul̤ vāy pil̤antu kal̤iṟu aṭṭa **
tū muṟuval tŏṇṭaivāyp pirāṉai * ĕn nāl̤kŏlo *
yām uṟukiṉṟatu tozhī ** aṉṉaiyar nāṇave? (8)

Ragam

Biyāgadai / பியாகடை

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Simple Translation

3262. When will we finally attain the divine Lord with coral-red lips, whose smile is as pure as can be? He who suckled at the demon's breast, crawled between twin trees, shattered the wheel, severed the bird's beak, and crushed the elephant, leaving these elders to hang their heads in shame.

Explanatory Notes

The Nāyakī enumerates the deeds of Lord Kṛṣṇa, directed towards the annihilation of the evil forces, the opponents of the devotees. If such a great Benefactor could come and join her, it would put to shame the elders who were all bereft of good qualities, condemning Him as heartless, faithless and so on. It needs to be specially noted that the Lord’s appearance is sought,

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

தோழீ! — தோழியே!; பேய் முலை உண்டு — பூதனையின் பாலை உண்டு; சகடம் பாய்ந்து — சகடத்தை முறித்து; மருது இடை — மருதமரங்களிடையே; போய் — தவழ்ந்து சென்று; முதல் சாய்த்து — வேரோடே தள்ளி; புள் வாய் — பகாசுரனின் வாயை; பிளந்து — பிளந்து; களிறு அட்ட — குவலயாபீட யானையைக் கொன்று; தூ முறுவல் — தூய புன்முறுவலையும்; தொண்டை — தொண்டைப்பழம் போல்; வாய் — சிவந்த அதரத்தையும் உடைய; பிரானை — எம்பெருமானை; அன்னையர் நாணவே — தாய்மார் தலை குனிய; யாம் உறுகின்றது — நாம் கிட்டுவது; எந் நாள்கொலோ? — என்றைக்கோ?

uṇdu — consumed; sagadam — ṣakata [wheel possessed by a demon]; pāyndhu — jumped on; marudhu — arjuna tree; idai — in between; pŏy — went; mudhal — along with the root; sāyththu — knocking down; pul̤ — bakāsura, the bird [demon in the form of a crane]; vāy — mouth; pil̤andhu — tore; kal̤iṛu — kuvalayāpīda, the wild elephant; atta — killed; thū — white; muṛuval — shining smile; thoṇdai — reddish like thoṇdai (tindora) fruit; vāy — beautiful lips; pirānai — the benefactor who enjoyed the gŏpikās, his devotees; thŏzhi — ŏh friend!; annaiyar — mothers (who blamed him); nāṇa — to feel ashamed; yām — we; uṛuginṛadhu — will attain; ennāl̤ kolŏ — when?; ennai — me; nāṇum — shyness

Detailed Explanation

In this eighth pāśuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār, in the state of divine love-lornness as Parāṅkuśa Nāyakī, continues her conversation with her confidante (thōzhi). As elucidated by the great preceptors, our Āzhvār poses a profound question born of intense longing. Nañjīyar explains her state of mind: "Should we not have the vision of him in such a manner

+ Read more

TVM 5.3.7 TVM 5.3.9