TVM 5.10.5

O Kaṇṇa! When I Think of Your Divine Plays, My Heart Melts.

கண்ணா! உன் லீலைகள் நினைத்தால் என் மனம் உருகுகிறது

3336 உண்ணவானவர்கோனுக்கு ஆயரொருப்படுத்த வடிசிலுண்டதும் *
வண்ணமால்வரையையெடுத்து மழைகாத்ததும் *
மண்ணைமுன்படைத்துண்டுமிழ்ந்து கடந்திடந்துமணந்த மாயங்கள் *
எண்ணுந்தோறுமென்னெஞ்சு எரிவாய்மெழுகொக்கும் நின்றே.

TVM.5.10.5

3336 uṇṇa vāṉavar koṉukku * āyar ŏruppaṭutta aṭicil uṇṭatum *
vaṇṇa māl varaiyai ĕṭuttu * mazhai kāttalum **
maṇṇai muṉ paṭaittu uṇṭu * umizhntu kaṭantu iṭantu maṇanta māyaṅkal̤ *
ĕṇṇumtoṟum ĕṉ nĕñcu * ĕrivāy mĕzhuku ŏkkum niṉṟe (5)

Ragam

Mohana / மோஹன

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Saranagathi

Simple Translation

3336. Meditating on the Lord's wondrous deeds makes my mind melt like wax set on fire. How He consumed all the food set by the cowherds unto Devas' chief, repelled the rains, held the lovely mount aloft, created the worlds, ate and spat, spanned and pulled them out of the waters deep, and wed Mother Earth.

Explanatory Notes

The Āzhvār says that his mind thaws down in contemplation of the Lord’s wondrous deeds, those performed for the general weal of the Universe, as well as specially directed towards the amelioration of His ardent devotees.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

ஆயர் — ஆயர்கள்; வானவர் கோனுக்கு — தேவேந்திரனுக்கு; உண்ண அடிசில் — படைக்க தயாரித்த உணவை; ஒருப்படுத்த — முழுவழுதையும் ஒருசேர; உண்டதும் — உண்டதும்; வண்ணமால் — பலவித வண்ணங்களுடைய அழகிய; வரையை — பெருமலையைக் குடையாக; எடுத்து மழை — எடுத்து மழையை; காத்ததும் — தடுத்து காத்ததும்; முன் — ஆதி காலத்தில்; மண்ணை — பூமியை; படைத்து — படைத்ததும் பின்பு; உண்டு உமிழ்ந்து — உண்டதும் உமிழ்ந்ததும்; கடந்து இடந்து — அளந்ததும் குத்தி எடுத்ததும்; மணந்த — மணந்ததும் ஆகிய; மாயங்கள் — உன் மாயச் செயல்களை; எண்ணும் தோறும் — எண்ணும் தோறும்; என் நெஞ்சு — என் நெஞ்சு; எரிவாய் மெழுகு — நெருப்பிலிட்ட மெழுகு போல்; ஒக்கும் நின்றே — உருகுகின்றதே

āyar — cowherd people (who are engaged in herding cows); oruppaduththa — prepared with intent; adisil — food; uṇdadhum — consuming it (assuming the form of gŏvardhana hill); vaṇṇam — colourful due to the presence of different minerals; māl — huge; varaiyai — hill; eduththu — lift; mazhai — rain (caused by indhra having lost his worship); kāththadhum — protected; maṇṇai — universe (which is indicated by earth); mun — initially; padaiththu — created; uṇdu — protecting it by placing it in his stomach during deluge; umizhndhu — (subsequently) spitting it out; kadandhu — scaling it (to eliminate the ownership claim by others); idhandhu — rescuing it (during intermediary deluge, with the form of varāha); maṇandha — united with mother earth who was rescued from the deluge; māyangal̤ — these amaśing qualities and activities; eṇṇum thŏṛum — every time ī meditate upon; en — my; nenju — heart; ninṛu — in a singular manner; erivāy — in fire; mezhugokkum — melting like wax; ninṛa āṛum — his standing ways; irundha āṛum — his sitting ways

Detailed Explanation

In this fifth pāśuram of the chapter, our Āzhvār conveys a profound state of devotional ecstasy, declaring, “Whenever I contemplate Your divine activities, which You perform solely for the sake of Your devotees, my very mind melts away.” This singular experience of the heart dissolving in love forms the essence of his submission.

Our Āzhvār begins by recalling the glorious

+ Read more

TVM 5.10.4 TVM 5.10.6