TVM 4.7.2

O Vāmana! Come and Grace Me So That I May See You.

வாமனா! நான் காணுமாறு வந்தருள்க

3190 கொள்ளமாளாவின்பவெள்ளம் கோதிலதந்திடும் * என்
வள்ளலேயோ! வையங்கொண்ட வாமனாவோ! என்றென்று *
நள்ளிராவும்நண்பகலும் நானிருந்தோலமிட்டால் *
கள்ளமாயா! உன்னை என்கண்காணவந்தீயாயே.

TVM.4.7.2

3190 kŏl̤l̤a māl̤ā iṉpa vĕl̤l̤am * kotu ila tantiṭum * ĕṉ
val̤l̤aleyo vaiyam kŏṇṭa * vāmaṉāvo ĕṉṟu ĕṉṟu **
nal̤ irāvum naṉ pakalum * nāṉ iruntu olam iṭṭāl *
kal̤l̤a māyā uṉṉai * ĕṉ kaṇ kāṇa vantu īyāye (2)

Ragam

Kandā / கண்டா

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3190. Day and night, I call out to you with immense love and great ardor, as Vāmaṉa, who measured the worlds, the great Donor who confers unlimited bliss on reveling devotees. Yet, there's no response. Oh, elusive Lord, why don't you come and be a feast to my eyes?

Explanatory Notes

When the Āzhvār refers to the Lord as the great Donor, conferring limitless bliss, he is only recalling his own experience in IV-5, a painful contrast indeed, with the present predicament. If, as Vāmaṉa, He could beg of Bali and get back the lost territory for Indra, the self-seeker, should the Lord withhold Himself from a selfless devotee like the Āzhvār who seeks none but the Lord Himself?

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

கொள்ள — அநுபவிக்க அநுபவிக்க; மாளா — எல்லைகாண முடியாத; இன்ப வெள்ளம் — ஆனந்த சமுத்திரத்தை; கோது இல — குறைவில்லாதபடி; தந்திடும் என் — தந்தருளும் என்; வள்ளலேயோ! — உதார குண்முடையவனே!; வையம் — மகாபலியிடமிருந்து பூமியை; கொண்ட — அளந்து கொண்ட; வாமனாவோ! — வாமனனே!; என்று என்று — என்று ஆசையோடே சொல்லி; நள் இராவும் — நடு இரவிலும்; நண் பகலும் — நண் பகலிலும்; நான் இருந்து — நான் கூவிக் கூவி இங்கிருந்தபடி; ஓலம் இட்டால் — அழைத்தாலும்; கள்ள — கள்ளத்தனமும்; மாயா! — மாயச்செயலுமுடையவனே!; உன்னை — உன்னை; என் கண் காண — என் கண்கள் காணுமாறு; வந்து ஈயாயே? — நீ வந்து அருளல் ஆகாதோ?

koṇda — who measured it with intent (to have it exist for him); vāmanāvŏ — ŏh vāmana!; kol̤l̤a — enjoying repeatedly; māl̤ā — unable to see the limit; inba vel̤l̤am — ocean of bliss; kŏdhu ila — not having faults (of having satisfaction while enjoying and seeking out other enjoyment); thandhidum — truly bestowing; en val̤l̤alĕyŏ — ŏh my great benefactor!; enṛu enṛu — saying with dejection; nal̤ irāvum — in the middle of the night; nanpagalum — daytime when objects are clearly visible; nān — ī (who cannot live without you); irundhu — being present (without engagement in any other aspect); ŏlamittāl — if ī call out; kal̤l̤am māyā — ŏh amaśing person who is present in the heart (being invisible like a cheat)!; unnai — you (without seeing whom, ī cannot sustain myself); en kaṇ kāṇa — to be seen by my eyes (which desired to see you); vandhu īyāy — have not arrived and given yourself.; īvu ilādha — indestructible

Detailed Explanation

In this second pāsuram of the chapter, our revered Āzhvār, having previously experienced the boundless grace of Emperumān, now finds himself in a state of profound anguish. The great ācāryas like Nanjīyar and Nampiḷḷai observe that the Āzhvār highlights the Lord's past benefactions only to underscore the agony of his present separation. He poignantly questions, "Is

+ Read more

TVM 4.7.1 TVM 4.7.3