TVM 4.2.10

My Daughter Desires to Embrace the Tulasī

துழாயைத் தழுவ விரும்புகிறாள் என் மகள்

3143 என்செய்கேன்? என்னுடைப்பேதை என்கோமளம் *
என்சொல்லும் என்வசமுமல்லள்நங்கைமீர்! *
மின்செய்பூண்மார்பினன் கண்ணன்கழல்துழாய் *
பொன்செய்பூண் மென்முலைக்கென்றுமெலியுமே.

TVM.4.2.10

3143 ĕṉ cĕykeṉ? ĕṉṉuṭaip petai * ĕṉ komal̤am *
ĕṉ cŏllum * ĕṉ vacamum allal̤ naṅkaimīr **
miṉ cĕy pūṇ mārpiṉaṉ * kaṇṇaṉ kazhal tuzhāy *
pŏṉ cĕy pūṇ * mĕṉ mulaikku ĕṉṟu mĕliyume (10)

Ragam

Shrī / ஸ்ரீ

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Mother

Simple Translation

3143. Oh, ladies, what shall I do with my daughter? She listens not to me, being immature and tender. Well beyond control, poor thing, she is getting thinner, wanting to decorate her fond but languishing breast with tuḷaci worn on the feet of Kaṇṇaṉ, on whose broad and bedecked chest the jewels gleam bright.

Explanatory Notes

The ladies, to whom the Mother complains, turn round and ask her whether she could not counsel her daughter suitably and keep her under restraint. The Mother regrets that her daughter has gone out of hand, being enthralled by the charming personality of Śrī Kṛṣṇa, bedecked with lustrous jewels. Unable to secure the tuḷaci, worn on His feet, with which Parāṅkuśa Nāyakī

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

நங்கைமீர்! — பெண்மணிகளே!; என்னுடைப் பேதை — என்னுடைப் பேதைப் பெண்; என் கோமளம் — சுகுமாரியானவள்; என் சொல்லும் — என்ன சொன்னாலும் கேட்கவில்லை; என் வசமும் அல்லள் — என் வசமும் வரவில்லை; என் செய்கேன்? — நான் இதற்கு என்ன செய்ய முடியும்?; மின் செய் பூண் — ஒளியுடைய ஆபரணமணிந்த; மார்பினன் கண்ணன் — மார்பையுடைய கண்ணனின்; கழல் — திருவடிகளிலுள்ள; துழாய் — திருத்துழாய் வேண்டும் என்று விரும்பும் இவள்; பொன் செய் பூண் — பொன்னால் செய்த ஆபரணம் போன்ற; மென் — மென்மையான; முலைக்கு என்று — மார்பகங்களுக்கு அது கிடைக்காததால்; மெலியுமே — உடல் மெலிந்து போகிறாள்

ennudai — my; pĕdhai — being ignorant (having not attained the stage to listen to my advice) [pĕdhai refers to a girl in the age group of 5 to 7]; en kŏmal̤am — having a tender-heart (which does not allow her to listen to my advice); en sollum — whatever ī say; en vasamum — whatever ī think; allal̤ — she is not obeying; en seygĕn — what shall ī do (for this)?; min sey — having radiance; pūṇ — decorated with ornaments such as kausthubha gem etc; mārbinan — having chest; kaṇṇan — krishṇa; kazhal — divine feet; thuzhāy — thiruththuzhāy (thul̤asi); pon — pale complexion (due to separation); sey — made; pūṇ — decorated with ornaments; mel — withered (due to agony in separation); mulaikku — for breast (to be a decoration); enṛu — desiring so; meliyum — has become weak (since her desire is not fulfilled); meliyum — the cause for such weakness

Detailed Explanation

In this pāsuram, the divine mother of Parāṅkuśa Nāyakī continues her lament, addressing the concerned women of the village. When they inquire, "Is your daughter not under your control? Why do you not offer her counsel to temper her distress?", the mother reveals the profound depth of her daughter's condition. She explains that the maiden, utterly captivated by the supreme

+ Read more

TVM 4.2.9 TVM 4.2.11