TVM 3.8.10

O Kaṇṇa! For How Long Must I Cry Out?

கண்ணா! எத்தனை காலம் கதறுவேன்!

3099 பொருந்தியமாமருதினிடைபோய * எம்
பெருந்தகாய்! * உன்கழல்காணிய பேதுற்று *
வருந்திநான் வாசகமாலைகொண்டு * உன்னையே
இருந்திருந்து எத்தனைகாலம்புலம்புவனே?

TVM.3.8.10

3099 pŏruntiya mā marutiṉ iṭai poya * ĕm
pĕruntakāy * uṉ kazhal kāṇiya petuṟṟu **
varunti nāṉ * vācakamālai kŏṇṭu * uṉṉaiye
iruntu iruntu * ĕttaṉai kālam pulampuvaṉe? (10)

Ragam

Ānandabhairavi / ஆனந்தபைரவி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

3099. My bounteous Lord, You broke the huge 'maruta' trees by crawling in between them. How long shall I keep crying out words of anguish to You, flowing like a wreath, eager beyond measure to behold Your lovely feet?

Explanatory Notes

Sage Nārada saw Nalakūpar and Maṇigrīva [Maṇigṛva], sons of Kubera, the Deity of Wealth, bathing in the river naked, and cursed them to become mere trees. Tied to a mortar by Queen Yaśodhā [Yasodha], as a punishment for His many pranks, Kṛṣṇa crawled on and hit the trees in question. The trees fell down and broke, releasing the regenerated Gandharvas from within. Sage

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பொருந்திய — ஒன்றோடொன்று பொருந்தி நின்ற; மா மருதின் இடை — பெரிய மருத மரங்களின் நடுவே; போய எம் — தவழ்ந்து சென்று அவற்றைத் தள்ளி முறித்த; பெரும் தகாய்! — எம்பெருமானே!; நான் உன் கழல் — நான் உன் திருவடிகளை; காணிய — காணவேண்டும் என்ற; பேதுற்று — ஈடுபாட்டை உடையவனாய்; வருந்தி — மிக வருந்தி; வாசக மாலை — சொல் மாலைகளை; கொண்டு — கொண்டு உன்னையே; இருந்து — இடைவிடாது; இருந்து — நினைத்து நினைத்து; எத்தனை காலம் — எத்தனை காலம் தான்; புலம்புவனே — கதறுவேனோ?

porundhiya — bushy; mā marudhin idai — in between two huge arjuna (terminalia arjuna) trees; pŏya — entered and effortlessly crushed them; em perum thagāy — oh great entity, who gave yourself to us!; un — your; kazhal — reddish divine feet; kāṇiya — to see; pĕdhu — attachment; uṝu — one who is having; varundhi — grieving; nān — ī (who cannot wait any longer); vāsagam — words in praise of your glories; mālai koṇdu — with a garland of such words; unnaiyĕ — exclusively towards you (who is perfectly enjoyable); irundhu irundhu — being weak; eththanai kālam — how long; pulambuvan — will call out?

Detailed Explanation

In the culminating pāsuram of this chapter, Śrī Nammāzhvār articulates the unbearable anguish of his separation from the Supreme Lord, Śrīman Nārāyaṇa. As our venerable ācāryas explain, the Āzhvār, having been completely won over by the Lord’s divine qualities, cries out in despair, “How long will I, who am suffering profoundly due to my inability to see You, have

+ Read more

TVM 3.8.9 TVM 3.8.11