TVM 2.9.6

O Tirumāl! I Must Worship You: Please Come.

திருமாலே! நின்னை வணங்கவேண்டும்: வருக

2996 மகிழ்கொள்தெய்வம் உலோகமலோகம் *
மகிழ்கொள்சோதி மலர்ந்தவம்மானே! *
மகிழ்கொள்சிந்தை சொல்செய்கைகொண்டு * என்றும்
மகிழ்வுற்று உன்னைவணங்கவாராயே.

TVM.2.9.6

2996 makizh kŏl̤ tĕyvam * ulokam alokam *
makizh kŏl̤ coti * malarnta ammāṉe **
makizh kŏl̤ cintai * cŏl cĕykai kŏṇṭu * ĕṉṟum
makizhvuṟṟu * uṉṉai vaṇaṅka vārāye (6)

Ragam

Ānandabhairavi / ஆனந்தபைரவி

Thalam

Aḍa / அட

Bhavam

Self

Simple Translation

2996. Oh Lord, you brought forth the joyous Moon and the radiant Sun, the blissful Celestials, humanity with bright knowledge, and fauna and flora. Please reveal yourself to me so that I may worship you always with my words, deeds, and thoughts.

Explanatory Notes

Āzhvār to the Lord: My Lord, you made the celestials, full of bliss, the mankind, radiant with knowledge, the luminous Sun aṇd Moon as well as the non-sentient beings, devoid of knowledge. You, who could create this Kaleidoscopic Universe, can surely make me enjoy you wholly, by word, deed and thought and, for this purpose, you should be before me, at all times.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

மகிழ் கொள் — மகிழ்ச்சியைக் கொண்ட; தெய்வம் — தேவ வர்க்கம்; உலோகம் — ஞான ஒளியுடைய மானிட வர்க்கம்; அலோகம் — அறிவற்ற விலங்கு தாவரம்; மகிழ் கொள் — மகிழ்ச்சியைத் தருகின்ற; சோதி — சந்திர சூரியர்கள் ஆகியவைகளாக; மலர்ந்த — வியாபித்திருக்கும்; அம்மானே! — பெருமானே!; மகிழ் கொள் சிந்தை — மகிழ்ச்சியுடைய மனம்; சொல் செய்கை — மொழி செயல் ஆகிய; கொண்டு என்றும் — இவற்றைக் கொண்டு என்றும்; மகிழ்வுற்று — மகிழ்ச்சியுடன் கூடி நான்; உன்னை வணங்க — உன்னை வணங்கும்படி; வாராயே — நீ என்னெதிரே எழுந்தருள வேண்டும்

magizh kol̤ — abundance of joy; dheyvam — dhĕvathās (celestial beings); ulŏgam — humans who have shining knowledge; alŏgam — animals and plants which lack shining of knowledge; magizh — joy (acquired through lustre); kol̤ — having; sŏdhi — being radiant objects; malarndha — one who is expanded (as said in thaiththiriya upanishadh -bahu syām- (let me become many)); ammānĕ — ŏh one who is the lord!; magizh kol̤ — with love (due to being friendly with you); sindhai — mind/thoughts; sol — speech; seygai — action; koṇdu — having; enṛum — always; magizhvuṝu — being blissful without any worries; unnai — you (who created such aspects for all my three faculties of mind, speech, body); vaṇanga — to experience; vārāy — mercifully come here

Detailed Explanation

In this sixth pāśuram of the ninth chapter of the second decade, Śrī Nammāzhvār, having been blessed with a profound internal realization of Emperumān, now voices an ardent desire for this experience to manifest externally. The great pūrvācāryas elucidate this sentiment with perfect clarity. Nanjīyar and Nampiḷḷai explain that the Āzhvār implores the Supreme Lord,

+ Read more

TVM 2.9.5 TVM 2.9.7