TVM 2.7.9

O Hṛṣīkeśa! You Have Placed Yourself Within Me!

இருடீகேசா! உன்னை என்னுள் வைத்தாயே!

2975 சிரீதரன்செய்யதாமரைக்கண்ணன் என்றென்றிராப் பகல்வாய்
வெரீஇ * அலமந்துகண்கள்நீர்மல்கி வெவ்வுயிர்த்துயிர்த்து *
மரீஇயதீவினைமாளவின்பம்வளர வைகல்வைகல்
இரீஇ * உன்னையென்னுள்வைத்தனை என்னிருடீகேசனே!

TVM.2.7.9

2975 cirītaraṉ cĕyya tāmaraik kaṇṇaṉ * ĕṉṟu ĕṉṟu irāppakal vāy
vĕrīi * alamantu kaṇkal̤ nīr malki * vĕvvuyirttu uyirttu **
marīiya tīviṉai māl̤a iṉpam val̤ara * vaikal vaikal
irīi * uṉṉai ĕṉṉul̤ vaittaṉai * ĕṉ iruṭīkecaṉe (9)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Simple Translation

2975. My Lord Iruṭīkēcaṉ, how gracious You are! You reside within me and expand my joy every moment. You have freed me from all my past dense sins. Day and night, with hot tears in my rolling eyes, I kept crying out, "Oh, Cirītaraṉ, oh, lotus-eyed Lord."

Explanatory Notes

Āzhvār to the Lord:

“I was crying out for you all the time, with tears welling up my eyes, breathing hot, but all my erstwhile miseries you have now irrevocably cut out so that I go on enjoying you, and my joy grows by leaps and bounds every moment”.

Well, this is the interpretation, current from the days of Śrī Parāśara Bhaṭṭar who gave out this meaning. The earlier

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

என் இருடீகேசனே! — என் இருடீகேசனே! என்றும்; சிரீதரன் என்று — சிரீதரனே! என்றும்; செய்ய தாமரை — செந்தாமரை; கண்ணன் என்று — கண்ணனே! என்றும்; இராப்பகல் — இராப்பகல் இடைவிடாது; வாய்வெரீ இ அலமந்து — வாய் ஓயாமல் பிதற்றி; கண்கள் நீர் மல்கி — கண்களில் நீர்ததும்ப; வெவ் உயிர்த்து உயிர்த்து — வெப்பமான நெடுமூச்செறிந்து; மரீ இய தீவினை — சேர்ந்திருக்கின்ற பாபங்கள்; மாள — தொலையும்படியாகவும்; இன்பம் வளர — ஆனந்தம் மேலும் வளரும்படியாகவும்; வைகல் வைகல் — கழிகிற காலம் தோறும்; இரீ இ உன்னை — உன்னை என் நெஞ்கினுள்ளே; என்னுள் வைத்தனை — இருத்தி வைத்தாய்

sireeidharan — one who is ṣriya:pathi (husband of ṣrī mahālakshmi); seyya — fresh (due to the joy acquired after uniting with her); thāmarai — like a lotus flower; kaṇṇan — one who has eyes; enṛu enṛu — saying so; irāp pagal — night and day; vāy vereei — repeatedly saying/blabbering; alamandhu — (as said in thiruvāimozhi 2.4.1 -engum nādi nādi #) looking blank and confused; kaṇgal̤ nīr malgi — (as said in thiruvāimozhi 2.4.5 -kuval̤ai oṇ kaṇṇa nīr koṇdāl̤- and thiruvāimozhi 2.4.10 -kĕzhil oṇ kaṇṇa nīr koṇdāl̤-) shedding tears; vevvuyirththu uyirththu — (as said in thiruvāimozhi 2.4.4 -ul̤l̤am malanga vevvuyirkkum- and thiruvāimozhi 2.4.8 -nenjam vĕva nedithuyirkkum-) breathing hot and long, continuously; mareeiya — suffered (as in thiruvāimozhi 2.4 -ādiyādi #); thīvinai — vices; māl̤a — to eradicate; inbam val̤ara — to increase the joy (starting from thiruvāimozhi 2.5 -andhāmaththanbu-); vaigal vaigal — always; en irudīkĕṣanĕ — since you are the controller of my senses; en ul̤ — in my heart (which is submissive towards you); unnai — you (who are the controller, enjoyer); ireei — (as said in thiruvāimozhi 2.6.2 -pakka nŏkkaṛiyān-) keeping; vaiththanai — placed

Detailed Explanation

In this ninth pāsuram of the chapter, Śrī Nammāzhvār expresses his profound satisfaction, celebrating how Śrīman Nārāyaṇa mercifully entered into his very being. The Lord firmly established Himself within the Āzhvār, thereby eradicating the immense sufferings that were so poignantly described in the Ādiyādi chapter, cultivating in him an unshakeable devotion, and assuming

+ Read more

TVM 2.7.8 TVM 2.7.10