TVM 1.9.7

Kaṇṇaṉ Came and Sat upon My Tongue.

என் நாவில் வந்து அமர்ந்தான் கண்ணன்

2885 தோளிணைமேலும்நன்மார்பின்மேலும் சுடர்முடிமேலும் *
தாளிணைமேலும்புனைந்த தண்ணந்துழாயுடையம்மான் *
கேளிணையொன்றுமிலாதான் கிளரும்சுடரொளிமூர்த்தி *
நாளணைந்தொன்றுமகலான் என்னுடைநாவினுளானே.

TVM.1.9.7

2885 tol̤ iṇai melum naṉ mārpiṉ melum * cuṭar muṭi melum *
tāl̤ iṇai melum puṉainta * taṇ am tuzhāy uṭai ammāṉ **
kel̤ iṇai ŏṉṟum ilātāṉ * kil̤arum cuṭar ŏl̤i mūrtti *
nāl̤ aṇaintu ŏṉṟum akalāṉ * ĕṉṉuṭai nāviṉ ul̤āṉe (7)

Ragam

Mohana / மோஹன

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

2885. The peerless Lord, with His beautiful shoulders, chest, lustrous crown, and feet adorned with fragrant tulacī, grips me more each day. His mounting radiance and glowing fame now rest in my tongue.

Explanatory Notes

(i) Even as the wife bedecks and beautifies herself to excite the special fascination of her husband, the Lord bedecks Himself with tulacī, which holds out special fascination for the Āzhvār and mingles with him.

(ii) The sequence of decoration indicated in the stanza is appreciated by Śrī Parāśara Bhaṭṭar in his own inimitable way, as follows:

It is but meet,

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

தோள் இணை மேலும் — இரண்டு தோள்களிலும்; நன் மார்பின் மேலும் — நல்ல மார்பின் மேலும்; சுடர் முடி மேலும் — ஒளிபொருந்திய திருமுடியிலும்; தாள் இணை மேலும் — இரண்டு திருவடிகளிலும்; புனைந்த தண்ணம் — அணிந்துள்ள குளிர்ந்த; துழாய் உடை அம்மான் — துளசிமாலையுடைய பெருமானாய்; கேள் இணை — பொருத்தமான உபமானம்; ஒன்றும் இலாதான் — ஒன்றுமில்லாதவனாய்; கிளரும் சுடர் ஒளி — சிறந்த ஒளி வடிவம் பெற்ற; மூர்த்தி — எம்பெருமான்; நாள் அணைந்து — நாள்தோறும் அணைந்து; ஒன்றும் அகலான் — என்னைவிட்டு அகலாமல்; என்னுடை நாவின் உளானே — என் நாவிலேயே உள்ளான்

thŏl̤iṇai mĕlum — ŏn the divine shoulders (which) give protection); nal — that which is desirable for the beloved; mārbin mĕlum — on the divine chest; sudar — having radiance indicating the lordship; mudi mĕlum — on the divine head; thāl̤iṇai mĕlum — on the divine, lotus feet which are held by the servitors; punaindha — worn; thaṇ am thuzhāy udai — having cool/beautiful thul̤asi; ammān — being the master; kĕl̤ — matching (such decoration); iṇai — comparable example; onṛum — even in a single aspect; ilādhān — having none; kil̤arum sudar — having abundant radiance (natural radiance and the radiance of thul̤asi added); ol̤i mūrththy — having a resplendent divine form; nāl̤ — everyday; aṇaindhu — approached; onṛum — even a little; agalān — being inseparable; en udai nāvinul̤ān — entered my tongue

Detailed Explanation

In this seventh pāsuram, as elucidated by our revered pūrvācāryas, the Āzhvār celebrates a most profound and intimate union with the Supreme Lord. Nañjīyar explains that the Āzhvār beholds Emperumān, who, desiring to unite with him, has exquisitely decorated His divine form with sacred thuḷasi and entered the Āzhvār's very tongue. Nampiḷḷai beautifully

+ Read more

TVM 1.9.6 TVM 1.9.8