TVM 1.5.7

I Tremble with Eagerness to See Kaṇṇaṉ.

கண்ணனைக் காண நான் துடிக்கிறேன்

2841 அடியேன்சிறியஞானத்தன்அறிதலார்க்குமரியானை *
கடிசேர்தண்ணந்துழாய்க் கண்ணிபுனைந்தான்தன்னைக் கண்ணனை *
செடியாராக்கையடியாரைச் சேர்தல்தீர்க்கும்திருமாலை *
அடியேன்காண்பானலற்றுவன்இதனில்மிக்கோரயர்வுண்டே?

TVM.1.5.7

2841 aṭiyeṉ ciṟiya ñāṉattaṉ * aṟital ārkkum ariyāṉai *
kaṭi cer taṇ am tuzhāyk * kaṇṇi puṉaintāṉ taṉṉaik kaṇṇaṉai **
cĕṭi ār ākkai aṭiyāraic * certal tīrkkum tirumālai *
aṭiyeṉ kāṇpāṉ alaṟṟuvaṉ * itaṉiṉ mikku or ayarvu uṇṭe? (7)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Simple Translation

2841. This humble self of meagre intellect pines to meet Kaṇṇaṉ, sporting tulasī garland, cool and lovely, of fragrance sweet. Beyond the Comprehension of one and all (however great), ‘Tirumāl’, who, unto those that seek Him, does cut out Their bondage dense; is there anything more indiscreet?

Explanatory Notes

The preceding song ended on a despondent note, showing the Āzhvār sinking down, due to the poignance of separation from the Lord. The merciful Lord would not run the risk of testing him anymore, and was about to oblige him with His presence. Sensing this, however, the Āzhvār was once more weighed down by inferiority complex, egging him on to retreat again. The Āzhvār has

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

சிறிய ஞானத்தன் அடியேன் — அற்ப ஞானத்தையுடைய நான் (நைச்யாநுசந்தானம்); அரியானை — ஞானிகளாலும் அறிய முடியாதவனாய்; கடி சேர் தண் அம் — மணம் மிக்க குளிர்ந்த அழகிய; துழாய்க் கண்ணி — துளசிமாலை; புனைந்தான் தன்னை — அணிந்த; கண்ணனை — கண்ணனாய் வந்து அவதரித்து; அடியாரை — அடியவர்களுக்கு; செடியார் — சம்சாரம் என்னும் நோய் பொருந்திய; ஆக்கை — சரீர சம்பந்தத்தை நீக்கி; சேர்தல் தீர்க்கும் — தன்னிடம் அணுகும்படி ரக்ஷிக்கும்; திருமாலை — திருமாலை (தாயாருடன் கூடி இருக்கும் மால்); அடியேன் காண்பான் — அடியேன் காணும் பொருட்டு; அலற்றுவன் — கூவுகின்றேனே; இதனில் மிக்கு ஓர் — இதனிலும் மேம்பட்ட ஒரு; அயர்வு உண்டே? — அவிவேகமுண்டோ? (பகுத்தறிவு இன்மை / முட்டாள்தனம்)

siṛiya gyānaththan — having a little knowledge; adiyĕn — me; ārkkum aṛidhal ariyānai — emperumān who is difficult to know even for the wisest; kadi — fragrance; sĕr — abundant; thaṇ — cool; am thuzhāyk kaṇṇi punaindhān thannai — the one who is having the attribute of wearing beautiful thul̤asi garland; kaṇṇanai — Being born as krishṇa (who is shining with greatness, being most enjoyable); sediyār — filled with sins (in this samsāram which is like a dense forest); ākkai — relationship with the body; adiyārai — for his inseparable devotees; sĕrdhal thīrkkum — stopping them from engulfing and protecting; thirumālai — srīya:pathi (divine consort of ṣrī mahālakshmi); adiyĕn — being his servitor; kāṇbān — to see him; alaṝuvan — long for it (so it will cause disrepute for him); idhanil — than this; mikku — greater; ŏr ayarvu — foolishness; uṇdĕ — is it there?

Detailed Explanation

In this seventh pāsuram, the Āzhvār continues his profound meditation upon the divine. Having previously expressed an intense longing to behold Emperumān with the cry of “naivan” (I am suffering), Śrīman Nārāyaṇa, in His infinite compassion, prepared to reveal Himself to His devotee. However, upon perceiving the Lord’s imminent approach and His interest in being united

+ Read more

TVM 1.5.6 TVM 1.5.8