TVM 1.4.7

What Fault Have I Committed? O Parrot, Ask Tirumāl!

என்ன குற்றம் செய்தேன்? கிளியே ! திருமாலைக் கேள்

2830 என்பிழைகோப்பதுபோலப் பனிவாடை யீர்கின்ற *
என்பிழையேநினைந்தருளி அருளாததிருமாலார்க்கு *
என்பிழைத்தாள்திருவடியின்தகவினுக்கு என்றொருவாய்ச்சொல் *
என்பிழைக்குமிளங்கிளியே! யான்வளர்த்தநீயலையே?

TVM.1.4.7

2830 ĕṉpu izhai koppatu polap * paṉivāṭai yīrkiṉṟa *
ĕṉ pizhaiye niṉaintarul̤i * arul̤āta tirumālārkku **
ĕṉ pizhaittāl̤ tiruvaṭiyiṉ * takaviṉukku ĕṉṟu ŏru vāyccŏl *
ĕṉpizhaikkum? il̤aṅ kil̤iye ! * yāṉ val̤artta nī alaiye? (7)

Ragam

Kandā / கண்டா

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Thoodhu

Simple Translation

2830. I'm tormented by the spine-chilling freezing wind. You, young parrot, aren't you the one I raised? What harm will it do you to go and ask 'Tirumāl', who focuses only on my faults and withholds His grace from me, what my specific fault is that prevents His forgiveness?

Explanatory Notes

This is the key stanza of this decad. The messages sent in this decad, keep in the forefront the Lord’s noble trait of forgiveness (aparādha sahatvaṃ). If the Lord is not prepared to concede even the simple request (as in the preceding stanza) of some day passing through the street where the Āzhvār lives, alienated by his shortcomings, the question is now asked, what has

+ Read more

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

என்பு இழைக்கும் — எலும்பைச் செதுக்குகின்ற; இளங்கிளியே! — இளம் கிளியே!; என்பு இழை — எலும்பினைத் தொளைத்து நூலிழையை; கோப்பது போல — கோப்பது போல; பனி வாடை — வாடைக் காற்று என்னை; ஈர்கின்ற — வருத்துகின்றது; என் பிழையே — என்னுடைய குற்றங்களையே; நினைந்தருளி — நினைத்து தன் குற்றம் பாராமல்; அருளாத — அருள் புரியாத; திருமாலார்க்கு — திருமாலிடம் சென்று; திருவடியின் — ஸ்வாமியான உம்முடைய; தகவினுக்கு — கிருபா குணத்துக்கு என் தலைவி; என் பிழைத்தாள் என்று — என்ன பிழை செய்தாள் என்று; ஒருவாய்ச் சொல் — ஒரு வார்த்தை சொல்லவேண்டும்; யான் வளர்த்த — நான் வளர்த்த; நீ அலையே? — கிளி அல்லவா நீ?

enbu izhaikkum il̤am kil̤iyĕ — ŏh parrot who is piercing my bones with your brimming youth and beauty! enbu = elumbu- bone-; yān val̤arththa nīyalaiyĕ — Were you not raised by me (as appropriate)?; enbu — in the bone; izhai — string; kŏppathu pŏla — like piercing it through; pani vādai — freeśing wind; īrginṛa — torturing; en pizhaiyĕ ninaindhu arul̤i — mercifully thinking about my mistakes only instead of thinking of his own; arul̤ādha — not blessing me; thirumālārkku — to the emperumān who is good towards pirātti who triggers his compassion; thiruvadiyin — for you who are the master; thagavinukku — for the compassion that is your intrinsic nature; en — what; pizhaiththāl̤ enṛu — mistake that was committed; oru vāy — one word; sol — have to tell

Detailed Explanation

In this seventh pāsuram, which is acclaimed by our pūrvācāryas as the very highlight of this padhigam, Parāṅkuśa Nāyakī, in her state of profound separation, meditates upon the supreme characteristic of Emperumān known as aparādha sahatvam—His infinite capacity to tolerate all offenses. Considering that the Lord’s perspective might be, "Instead of reflecting upon

+ Read more

TVM 1.4.6 TVM 1.4.8