TCV 62

You Yourself are Narasiṁha!

நரசிங்கன் தானே நீ!

813 கரண்டமாடுபொய்கையுள் கரும்பனைப்பெரும்பழம் *
புரண்டுவீழ, வாளைபாய் குறுங்குடிநெடுந்தகாய்! *
திரண்டதோளிரணியஞ் சினங்கொளாகமொன்றையும் *
இரண்டுகூறுசெய்துகந்த சிங்கமென்பதுன்னையே. (2)

TCV.62

813 ## karaṇṭam āṭu pŏykaiyul̤ * karum paṉaip pĕrum pazham *
puraṇṭu vīzha vāl̤ai pāy * kuṟuṅkuṭi nĕṭuntakāy **
tiraṇṭa tol̤-iraṇiyaṉ * ciṉaṅ kŏl̤ ākam ŏṉṟaiyum *
iraṇṭu kūṟu cĕytu ukanta * ciṅkam ĕṉpatu uṉṉaiye (62)

Ragam

Kalyāṇi / கல்யாணி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thirukkurungudi

Simple Translation

813. You, the mighty god who took the form of a lion and split open the chest of the angry Hiranyan with strong round arms, stay in Kurungudi where Valai fish leap and make large palm fruits fall into a pond, frightening a cow bathing there.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

கரண்டம் ஆடு — நீர் காக்கைகள் நிற்கும்; பொய்கையுள் — குளத்திலே; கரும் பெரும் — கருத்த பெரிய; பனைப் பழம் — பனம்பழங்கள்; புரண்டு வீழ — உருண்டு விழ; வாளை — வாளை மீன்கள்; பாய் — அவற்றை பிடிக்கப் பாய்கிற; குறுங்குடி — திருக்குறுக்குடியிலே; நெடுந் தகாய் — இருக்கும் மஹானே!; திரண்ட தோள் — திரண்டதோள்களையுடைய; சினங்கொள் — கோபத்தை வெளியிடும்; இரணியன் — ஹிரண்யனுடைய; ஆகம் ஒன்றையும் — ஒப்பற்ற சரீரத்தை; இரண்டு கூறு செய்து — இருபிளவாகப் பிளந்து; உகந்த — மகிழ்ந்த; சிங்கம் என்பது — நரசிம்ஹ மூர்த்தியென்பது; உன்னையே — நீதானோ?

nĕṭun takāy — o Lord, who is in; kuṟuṅkuṭi — Thirukurungudi; pŏykaiyul̤ — that has pond; karaṇṭam āṭu — where cranes stand; karum pĕrum — and large dark colored; paṉaip paḻam — palm fruits; puraṇṭu vīḻa — fall and; vāl̤ai — vaalai fishes; pāy — leap to catch them; uṉṉaiye — arent you?; ciṅkam ĕṉpatu — the Lord Narashimha; iraṇṭu kūṟu cĕytu — who split into two; ākam ŏṉṟaiyum — the strong body; iraṇiyaṉ — of Hiranyan; tiraṇṭa tol̤ — who had large shoulders; ciṉaṅkŏl̤ — and furious rage; ukanta — and rejoiced after that

Detailed Explanation

Avathārikai

Without first establishing the precise reason for Emperumān’s reclining posture at Thirukkuḍandhai, the Āzhvār had previously inquired if it was perhaps due to fatigue from His great deeds. In response, Emperumān manifested His valorous divine form at Thirukkuṛuṅguḍi—the very form He assumed after destroying Hiraṇya Kaśyapu. The Āzhvār, having sustained

+ Read more

TCV 61 TCV 63