RNA 10

The Servants of the Servants of Rāmāṉuja Will Attain Eminence

இராமனுசனின் அடியார்க்கடியார் சிறப்படைவர்

3902 மன்னியபேரிருள்மாண்டபின் * கோவலுள்மாமலராள்
தன்னொடுமாயனைக்கண்டமைகாட்டும் * தமிழ்த்தலைவன்
பொன்னடிபோற்றுமிராமானுசற்கு அன்புபூண்டவர்தாள்
சென்னியில்சூடும் * திருவுடையார் என்றும்சீரியரே.

3902 maṉṉiya per irul̤ māṇṭapiṉ * kovalul̤ mā malarāl̤
taṉṉŏṭum āyaṉaik * kaṇṭamai kāṭṭum ** tamizht talaivaṉ
pŏṉ aṭi poṟṟum irāmānucaṟku aṉpu pūṇṭavar tāl̤ *
cĕṉṉiyil cūṭum * tiruvuṭaiyār ĕṉṟum cīriyare (10)

Ragam

Biyāgadai / பியாகடை

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thirukkovalur

Simple Translation

3902. Peyāzhvār, the composer of the finest Tamil pāsurams, saw in Thirukkovalur the lord, who has abided with Lakshmi after the darkness that was created by the end of the eon, disappeared. The fortunate devotees praise Rāmānujā, who worships those golden feet of Peyāzhvār.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

மன்னிய — நிலைத்து நின்ற; பேர் இருள் — அஞ்ஞானமாகிற பெரிய இருள்; மாண்டபின் — நீங்கியபின் முன் இரண்டு ஆழ்வார்களால்; கோவலுள் ஆயனை — திருக்கோவலூர் பெருமானை; மா மலராள் தன்னொடும் — பிராட்டியோடும்; கண்டமை — தாம் கண்டு வணங்கியதை; காட்டும் — மூன்றாம் திருவந்தாதி மூலம் அருளிச்செய்த; தமிழ் — தமிழ்; தலைவன் — தலைவனான பேயாழ்வாருடைய; பொன் அடி — அழகிய திருவடிகளை; போற்றும் — புகழ்பவரான; இராமாநுசற்கு — இராமாநுசரிடத்தில்; அன்பு — பக்தி; பூண்டவர் தாள் — உள்ள பக்தர்களின் திருவடிகளை; சென்னியில் சூடும் — தம் தலையில் சூடும்; திருவுடையார் — பேறு பெற்றவர்களே; என்றும் சீரியரே — என்றும் சிறந்தவர்கள்

manniya — that which could not be rid of even if tried hard; pĕrirul̤ — darkness that is agyānam (ignorance); māṇda pin — but which was completely removed by the two earlier āzhvārs; after that,; kŏvalul̤ māmalarāl̤ thannodum āyanai — in thirukkŏvalūr with sridhĕvi (thirumagal̤), in krishṇāvathāram where he showed up for everyone to see his piousness towards his devotees;; kaṇdamai — the way he made them to see him; kāttum — was shown (to us) by; thamizhth thalaivan — pĕyāzhvar who is the head of thamizh; pon adi — whose very desirable divine feet; pŏṝum — (emperumānār who is) of the nature of praising (such divine feet); irāmānusarkku — in the matters of such emperumānār; anbu — love; pūṇdavar thāl̤ — the divine feet of those who wear such love towards emperumānār as jewels; chenniyil — in their heads; sūdum thiru udaiyār — those who are having the wealth of keeping such feet (in their heads); enṛum sīriyarĕ — any time, they are the great ones.

Detailed Explanation

Introduction by Śrī Maṇavāzha Māmunigaḷ

In this verse, the great ācārya reveals a most profound truth: the truly exalted souls, those who are eternally great, are they who reverentially bear upon their heads the sacred feet of those devotees who are themselves deeply and lovingly attached to Emperumānār. Emperumānār's own glorious nature, in turn, is defined by

+ Read more

RNA 9 RNA 11