PT 8.5.1

தனியேனை மாலை மதியம் சுடுகின்றதே!

1688 தந்தைகாலில்விலங்கற வந்துதோன்றியதோன்றல்பின் * தமியேன்தன்
சிந்தைபோயிற்றுத் திருவருளவனிடைப்பெறுமளவிருந்தேனை *
அந்திகாவலன்அமுதுறுபசுங்கதிரவைசுட, அதனோடும் *
மந்தமாருதம்வனமுலைதடவந்துவலிசெய்வதொழியாதே. (2)

1688 ## தந்தை காலில் விலங்கு அற * வந்து தோன்றிய
தோன்றல் பின் * தமியேன் தன்
சிந்தை போயிற்றுத் * திருவருள் அவனிடைப்
பெறும் அளவு இருந்தேனை **
அந்திகாவலன் அமுது உறு பசுங் கதிர் *
அவை சுட அதனோடும் *
மந்தமாருதம் வன முலை தடவந்து *
வலிசெய்வது ஒழியாதே 1

1688 ## tantai kālil vilaṅku aṟa * vantu toṉṟiya
toṉṟal piṉ * tamiyeṉ-taṉ
cintai poyiṟṟut * tiruvarul̤ avaṉiṭaip
pĕṟum al̤avu irunteṉai **
antikāvalaṉ amutu uṟu pacuṅ katir *
avai cuṭa ataṉoṭum *
mantamārutam vaṉa mulai taṭavantu *
valicĕyvatu ŏzhiyāte-1

Ragam

Yadukulakāmbhoji / யதுகுலகாம்போதி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Divya Desam

Thirukkannapuram

Simple Translation

1688. She says, “My heart went to the lord of kannapuram who removed the chains from the ankles of his father Nandagopan. I am waiting to receive his divine grace. The moon, the king of the night, sends his cool rays as sweet as nectar and burns me and the soft breeze comes and blows over my beautiful breasts. They never cease giving me pain. ”

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

தந்தை — தந்தை வஸுதேவர்; காலில் — காலில் பூட்டியிருந்த; விலங்கு அற — விலங்கு இற்று விழும்படி; வந்து தோன்றிய — வந்து அவதரித்த; தோன்றல் பின் — கண்ணனை நாடி; தமியேன் — பிரிந்த; என் சிந்தை போயிற்று — என் மனம் போய்விட்டது; அவனிடை — அப்பெருமானிடத்தில்; திரு அருள் — அருள்; பெறும் அளவு — பெறுவதற்கு ஸமயம்; இருந்தேனை — பார்த்திருக்கின்ற என்னை; அந்திகாவலன் — சந்திரனுடைய; அமுது உறு — அமுதத்தால் மிகுந்த; பசுங்கதிர் — பசுங்கிரணங்கள்; அவை சுட — என்னை தஹிக்க; அதனோடும் — அதோடு; மந்த மாருதம் — தென்றல் காற்று என்; வன முலை தடவந்து — மார்பகங்களில் வந்து வீசி; ஒழியாதே! — இடைவிடாமல் வந்து; வலி செய்வது — என்னை துன்புறுத்துகிறது

Āchārya Vyākyānam

தந்தை காலில் விலங்கற வந்து தோன்றிய தோன்றல் பின் தமியேன் தன் சிந்தை போயிற்று திருவருள் அவனிடைப் பெறும் அளவு இருந்தேனை அந்தி காவலன் அமுதுறு பசுங்கதிர் அவை சுட அதனோடு மந்த மாருதம் வனமுலை தட வந்து வலி செய்வது ஒழியாதே —8-5-1-

தமியேன்-தனியேன் இணைக் கூற்றங்கள் -சந்திரனும் மாருதமும் இங்கு

தந்தை காலில் விலங்கற வந்து தோன்றிய தோன்றல் பின் தமியேன் தன் சிந்தை போயிற்று – பிறரால்

+ Read more

PT 8.5.2