PT 6.7.8

He is the One Who Braided Pāñcālī's Hair

பாஞ்சாலியின் கூந்தலை முடித்தவன் இவனே

1515 பந்தார்விரலாள்பாஞ்சாலி கூந்தல்முடிக்கப், பாரதத்து *
கந்தார்களிற்றுக்கழல்மன்னர்கலங்கச் சங்கம்வாய்வைத்தான் *
செந்தாமரைமேலயனோடு சிவனும் அனையபெருமையோர் *
நந்தாவண்கைமறையோர்வாழ் நறையூர்நின்றநம்பியே.

PT.6.7.8

1515 pantu ār viralāl̤ pāñcāli *
kūntal muṭikka pāratattu *
kantu ār kal̤iṟṟuk kazhal maṉṉar
kalaṅkac * caṅkam vāy vaittāṉ ** -
cĕntāmaraimel ayaṉoṭu *
civaṉum aṉaiya pĕrumaiyor *
nantā vaṇ kai maṟaiyor vāzh *
naṟaiyūr niṉṟa nampiye-8

Ragam

Ārabi / ஆரபி

Thalam

Jambai / ஜம்பை

Bhavam

Self

Divya Desam

Thiru naraiyoor

Simple Translation

1515. When Panjali who plays ball with her hands had promised that she would tie her hair up until the Kauravās lost the Bhārathā war, Kannan went to fight, blew the conch on the battlefield, terrified the ankleted Kauravās as they rode on elephants and defeated them. Our Nambi stays in Thirunaraiyur where Vediyars with hands that never stop giving, are as great as Nānmuhan on his beautiful lotus and the mighty Shivā.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பந்து ஆர் — பந்து விளையாடும்; விரலாள் — விரல்களையுடைய; பாஞ்சாலி — த்ரெளபதி; கூந்தல் முடிக்க — கூந்தல் முடிக்க; பாரதத்து — பாரத; கந்து ஆர் — போரில் மதஜலத்தின் துர்நாற்றத்தாலே; களிற்று — யானைகளின் மேலேறியிருப்பவர்களும்; கழல் — வீரக்கழலையுடைய; மன்னர் கலங்க — அரசர்கள் மதி கலங்கும்படி; சங்கம் — சங்கை; வாய் வைத்தான் — ஊதிய பெருமான்; செந்தாமரை — செந்தாமரை; மேல் — மேல் தோன்றிய; அயனோடு — பிரமனோடும்; சிவனும் அனைய — சிவனோடும் ஒத்த; பெருமையோர் — பெருமையுடைய; நந்தா — அழியாத; வண் கை — உதாரமனப்பான்மையுடைய; மறையோர் வாழ் — வைதிகர்கள் வாழும்; நறையூர் — திருநறையூரில்; நின்ற நம்பியே — இருக்கும் ஸ்வாமியே!

Detailed Explanation

In the great Mahābhāratam war, Sriman Nārāyaṇa, in His glorious incarnation as Lord Kṛṣṇa, sounded His divine conch, Śrī Pāñcajanyam, to fulfill the solemn vow of the noble Draupadī. She, whose delicate fingers were meant for graceful pastimes such as playing with a ball, had been so grievously wronged that she had unbound her tresses, vowing to tie them only after her

+ Read more

PT 6.7.7 PT 6.7.9