PT 5.7.4

Araṅgan is He Who Churned the Wavy Ocean

அலைகடல் கடைந்தவன் அரங்கன்

1411 மாயிருங்குன்றமொன்றுமத்தாக
மாசுணமதனொடும்அளவி *
பாயிரும்பௌவம்பகடுவிண்டலறப்
படுதிரைவிசும்பிடைப்படர *
சேயிருவிசும்பும்திங்களும்சுடரும்
தேவரும்தாமுடன்திசைப்ப *
ஆயிரந்தோளால்அலைகடல்கடைந்தான்
அரங்கமாநகரமர்ந்தானே.

PT.5.7.4

1411 mā iruṅ kuṉṟam ŏṉṟu mattu āka *
mācuṇam ataṉŏṭum al̤avi *
pā irum pauvam pakaṭu viṇṭu alaṟap *
paṭu tirai vicumpiṭaip paṭara **
cey iru vicumpum tiṅkal̤um cuṭarum *
tevarum tām uṭaṉ ticaippa *
āyiram tol̤āl alai kaṭal kaṭaintāṉ * -
araṅka mā nakar amarntāṉe-4

Ragam

Dhanyāsi / தன்யாசி

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Divya Desam

Srirangam, Thiruppārkadal

Simple Translation

1411. Using Mandara mountain as a churning stick and Vāsuki the snake as a rope, when he churned the wave-filled milky ocean with his thousand arms, the sound of the churning rose to the sky roaring, the waves rose high and touched the sky and everything there, the moon, the sun and all the gods, saw it and were amazed. He stays in divine Thiruvarangam.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

மா இருங் — அகன்றும் உயர்ந்தும்; குன்றம் ஒன்று — இருக்கும் மந்திர மலையை; மத்து ஆக — மத்தாகக் கொண்டு; மாசுணம் — வாசுகி என்னும் பாம்பை; அதனொடும் — அம்மலையிலே; அளவி — கயிறாகச் சுற்றி; பா இரும் — பரந்தும் நீண்டும்; பெளவம் — இருக்கிற கடல்; பகடு விண்டு — யானை பிளிறுமா போலே; அலற — பிளிறவும் அதனால்; படு திரை — உண்டான அலைகள்; விசும்பிடை — ஆகாசத்தின் நடுவே; படர — வியாபிக்கவும்; சேய் — உயரத்திலுள்ள; இரு விசும்பும் — தேவலோகமும்; திங்களும் சுடரும் — சந்திரனும் சூரியனும்; தேவரும் தாம் — தேவர்களும்; உடன் — ஒரே சமயத்தில்; திசைப்ப — ஆச்சர்யமடைய; அலைகடல் — அலைகடலை நான்கு தோள்களால்; ஆயிரம் தோளால் — ஆயிரம் தோள் போல் தோன்றக்; கடைந்தான் — கடைந்தவன்; அரங்க — திருவரங்கம்; மா நகர் — பெரிய கோயிலில்; அமர்ந்தானே — அமர்ந்தான்

Detailed Explanation

In a magnificent display of His divine līlā, or celestial play, the Supreme Lord, Sriman Nārāyaṇa, undertook the monumental task of churning the great Milky Ocean. This divine act, performed for the welfare of the devatās, reveals both His immeasurable power and His boundless compassion. The Āzhvār captures this glorious episode with profound reverence, describing

+ Read more

PT 5.7.3 PT 5.7.5