PT 1.2.5

The Devas Worship Tiruppiruti

திருப்பிருதியைத் தேவர்கள் தொழுகின்றனர்

962 கரைசெய்மாக்கடல் கிடந்தவன் *
கனைகழல் அமரர்கள் தொழுதேத்த *
அரைசெய்மேகலை அலர்மகளவளொடும் *
அமர்ந்த நலிமயத்து **
வரைசெய்மாக்களிறு இளவெதிர் வளர்முளை*
அளைமிகுதேன் தோய்த்து *
பிரசவாரிதன்னிளம்பிடிக்கு அருள்செயும்*
பிரிதிசென்றடைநெஞ்சே!

PT.1.2.5

962 karai cĕy māk kaṭal kiṭantavaṉ * kaṉai kazhal amararkal̤ tŏzhutu etta *
arai cĕy mekalai alarmakal̤ aval̤ŏṭum * amarnta nal imayattu **
varaicĕy māk kal̤iṟu il̤a vĕtir val̤ar mul̤ai * al̤ai miku teṉ toyttu *
piraca vāri taṉ il̤am piṭikku arul̤cĕyum * piriti cĕṉṟu aṭai nĕñce! (5)

Ragam

Aṭāṇa/ அடாணா

Thalam

Ādi / ஆதி

Bhavam

Self

Musical Recitation

(Pasuram sung using above Ragam and Thalam)

PT.1.2.5

Divya Desam

Thirup Prithi, Thiruppārkadal

Simple Translation

962. Sriman Narayana, whose anklets resound with divine music, Worshipped by the gods who bow at His feet, Once dwelled on the vast ocean, With Mahalakshmi on the lotus, decked in a shining Mekalai, Created a shore, so that all could reach Him with ease. He now dwells with Mahalakshmi in the sacred Himalayas, Where mighty mountain-like tuskers pluck young bamboo shoots, Dip them in wild honey, And feed their tender calves with love. Go, O heart, and reach Thiruppirithi!

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

நெஞ்சே! — ஓ மனமே!; கனை — ஆபரணங்களால்; கழல் — ஒலிசெய்கின்ற திருவடிகளை; அமரர்கள் — தேவர்கள்; தொழுது ஏத்த — வணங்கி துதிக்கும்படியாக; கரை — தானே கரை; செய் — செய்துகொண்டு அடங்கிய; மாக் கடல் — பெரிய கடலிலே; கிடந்தவன் — சயனித்திருக்கும் எம்பெருமான்; அரை செய் — இடுப்பில்; மேகலை — மேகலை அணிந்தவளான; அலர்மகள் — தாமரையில்; அவளொடும் — தோன்றிய மஹாலக்ஷ்மியோடு; அமர்ந்த — இருக்கும்; நல் இமயத்துள் — நல்ல இமயமலையின்; வரைசெய் மாக் — மலைபோன்ற பெரிய; களிறு — ஆண் யானைகள்; இள வெதிர் — இளசான மூங்கில்களின்; வளர் முளை — முளைகளை; அளை மிகு — பிடுங்கி தேன் கூட்டிலுள்ள; தேன் தோய்த்து — தேனிலே தோய்த்து; பிரச வாரி — தேன்கூட்டோடு தேன்வெள்ளத்தை; தன் இளம் பிடிக்கு — தன் குட்டிகளுக்கு; அருள்செயும் — கொடுக்குமிடமான; பிரிதி சென்று அடை — திருப்பிரிதி சென்று வணங்குக

kanai — resounding (by the ornaments); kazhal — divine feet; amarargal̤ — brahmā et al; thozhudhu — worship; ĕththa — to be praised; karai sey — not breaching the shore; mā — vast; kadal — in thiruppāṛkadal (milk ocean); kidandhavan — sarvĕṣvaran who is mercifully reclining; mĕgalai — having divine garment; alar magal̤ aval̤ŏdum — with periya pirātti who was born in lotus flower; amarndha — firmly residing; nal — distinguished; imayaththu — in himavān; varai sey — resembling a mountain; mā — having huge form; kal̤iṛu — elephants; il̤am — young; vedhir — bamboo-s; val̤ar — grown very tall; mul̤ai — sprouts (pulling them); al̤ai — in the caves; migu — filled; thĕn — honey; thŏyththu — dip; pirasam — with the beehive; vāri — that honey; than il̤am pidikku — for their calves; arul̤ seyum — giving; piridhi — in thiruppiridhi; senṛu — go; nenjĕ — ŏh mind!; adai — try to reach

Detailed Explanation

Highlights from the Avatārikai (Introduction)

The Āzhvār’s divine consciousness is deeply immersed in the contemplation of Emperumān, Sriman Nārāyaṇa, who out of His infinite compassion, has descended from the supreme abode of Śrīvaikuṇdam. He mercifully reclines upon His serpent couch in the midst of Thiruppārkkadal, the great ocean of milk. This sacred reclining

+ Read more

PT 1.2.4 PT 1.2.6