NAT 11.9

His City is Araṅgam Itself

அவரது ஊர் அரங்கமே

615 கண்ணாலங் கோடித்துக் கன்னிதன்னைக்கைப்பிடிப்பான் *
திண்ணார்ந்திருந்த சிசுபாலன்தேசழிந்து *
அண்ணாந் திருக்கவே ஆங்கவளைக்கைப்பிடித்த *
பெண்ணாளன்பேணுமூர் பேருமரங்கமே.

NAT.11.9

615 kaṇṇālam koṭittuk * kaṉṉi taṉṉaik kaippiṭippāṉ *
tiṇ ārntu irunta * cicupālaṉ tecu azhintu **
aṇṇāntu irukkave * āṅku aval̤aik kaippiṭitta *
pĕṇṇāl̤aṉ peṇum ūr * perum araṅkame (9)

Ragam

Sāveri / ஸாவேரி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Divya Desam

Srirangam

Simple Translation

615. When Sisupalan wanted to marry Rukmini, after all the arrangements had been made, Kannan fought him, took Rukmini with him and married her. Sri Ranganathan, the lord of Srirangam, will help me as he helped Rukmani.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

கண்ணாலம் — திருமண; கோடித்து — ஏற்பாடு செய்து; கன்னி தன்னை — ருக்மிணிப் பிராட்டியை; கைப்பிடிப்பான் — திருமணம் செய்து கொள்வோம் என; திண் ஆர்ந்து இருந்த — நிச்சயமாக நினைத்திருந்த; சிசுபாலன் தேசு அழிந்து — சிசுபாலன் மானமழிந்து; அண்ணாந்து — வானத்தை நோக்கியபடி; இருக்கவே — இருந்தபோது; ஆங்கு அவளைக் — அந்த ருக்மிணியை; கைப்பிடித்த — திருமணம் செய்து கொண்டவனான; பெண்ணாளன் — பெண்களைக் காக்கும் பிரான்; பேணும் ஊர் — விரும்பியிருக்கும் ஊரின்; பேரும் அரங்கமே — பெயரும் திருவரங்கமாம்

cicupālaṉ tecu aḻintu — Sisupalan lost his honor; tiṇ ārntu irunta — who had firm determination; kaippiṭippāṉ — of marrying; kaṉṉi taṉṉai — Rukmini; koṭittu — after making arrangements to; kaṇṇālam — marry her; kaippiṭitta — when the Lord married; āṅku aval̤aik — that Rukmini; irukkave — when Sisupalan was; aṇṇāntu — gazing helplessly at the sky; pĕṇṇāl̤aṉ — The Lord, who is the protector of women; peṇum ūr — desires the city the most; perum araṅkame — which is called Sri Rangam

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

Through the initial six pāsurams of this sacred chapter, Śrī Āṇḍāḷ lamented how the Supreme Lord, Sriman Nārāyaṇa, had masterfully stolen all her cherished belongings—her heart, her spirit, and her very self. In the seventh pāsuram, she poignantly observed that He, who had once suffered the intense agony of separation from *Sītāp

+ Read more

NAT 11.8 NAT 11.10