In a time long past, for the sake of Bhūmi-pirāṭṭi, who was enveloped in moss, the resplendent Thiruvaranganāthan, the revered Lord of Śrīraṅgam, assumed the form of Varāha (the wild boar). He did so without regard for His divine appearance, besmirched with mud and with water cascading from His form as He entered the ocean to uplift Bhūmi-pirāṭṭi. The sacred utterances

தாம் உற்ற பேது எல்லாம் எண்ணாதே தம்முடைய நன்மைகளையே எண்ணுவர் -என்று நீ இங்கனே இன்னாதாகக் கடவையோ இழந்தவை மறந்து வருந்தியாகிலும் குண ஜ்ஞானத்தாலே தரித்து இருக்க வேண்டாவோ -என்ன நானும் மறந்து தரிக்கலாமோ என்று பார்த்து பாரா நின்றேன் என்னால் மறக்கலாய் இருக்கிறது இல்லை –என்கிறாள்

பாசி தூரத்துக் கிடந்த பார் மகட்குப் பண்டு ஒரு நாள் **மாசுடம்பில் நீர் வாரா மானமிலாப்