NAT 11.8

How Many Things He Spoke!

அவர் எவ்வளவெல்லாம் பேசினார்!

614 பாசிதூர்த்துக்கிடந்த பார்மகட்கு * பண்டொருநாள்
மாசுடம்பில் நீர்வாரா மானமிலாப்பன்றியாம் *
தேசுடையதேவர் திருவரங்கச்செல்வனார் *
பேசியிருப்பனகள் பேர்க்கவும்பேராவே. (2)

NAT.11.8

614 ## pāci tūrttak kiṭanta * pār makaṭku * paṇṭu ŏru nāl̤
mācu uṭampil nīr vārā * māṉam ilāp paṉṟi ām **
tecu uṭaiya tevar * tiruvaraṅkac cĕlvaṉār *
peci iruppaṉakal̤ * perkkavum perāve (8)

Ragam

Sāveri / ஸாவேரி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Divya Desam

Srirangam

Simple Translation

614. When the earth was hidden in the underworld, covered with moss the bright lord, took the form of an unclean boar in ancient times, split open the ground and rescued her I cannot forget the promises that the beautiful shining god of Srirangam made to me,

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

பண்டு ஒருநாள் — முன்னொரு காலத்தில்; பாசி தூர்த்துக் கிடந்த — பாசி படர்ந்து கிடந்த; பார் மகட்கு — பூமிப் பிராட்டிக்காக; மாசு உடம்பில் — சரீரத்தை அழுக்கேற்றிய; நீர்வாரா — ஜலத்தில்; மானம் இலா — மிகவும் கீழ்மையான; பன்றிஆம் — பன்றி வடிவுடன் இருந்த; தேசு உடைய தேவர் — தேஜஸ் மிக்க தேவர்; திரு அரங்க — ஸ்ரீரங்கத்தில் இருக்கும்; செல்வனார் — பிரான்; பேசி — உன்னைப் பிரிந்திடேன் என்று; இருப்பனகள் — பேசி இருப்பவை; பேர்க்கவும் — மறக்க; பேராவே — முடியாதபடி உள்ளதே

paṇṭu ŏrunāl̤ — once upon a time; pār makaṭku — when mother earth; pāci tūrttuk kiṭanta — was covered with moss; tecu uṭaiya tevar — the radiant Lord; tiru araṅka — who reside in Sri Rangam; paṉṟiām — incarnated as a boar; māṉam ilā — which is a lowly form; mācu uṭampil — with unclean body; nīrvārā — in waters; cĕlvaṉār — the Lord; iruppaṉakal̤ — said; peci — that He will not forget me; perāve — which remain impossible; perkkavum — to forget

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

When the maiden’s companions, witnessing her profound sorrow, gently questioned her, saying, “How could you feel such dejection and lay blame upon Emperumān, as you lamented in the previous pāsuram, ‘thāmuṟṟa pēdhellām eṇṇādē thammudaiya nanmaigaḷē eṇṇuvarē’ (He considers not the immense suffering He endured for us, but only His own

+ Read more

NAT 11.7 NAT 11.9