NAT 11.7

He Thinks Only of His Own Well-being!

தம் நன்மைகளையே அவர் எண்ணுகிறாரே!

613 உண்ணாதுறங்காது ஒலிகடலையூடறுத்து *
பெண்ணாக்கையாப்புண்டு தாமுற்றபேதெல்லாம் *
திண்ணார்மதிள்சூழ் திருவரங்கச்செல்வனார் *
எண்ணாதே தம்முடைய நன்மைகளேயெண்ணுவரே.

NAT.11.7

613 uṇṇātu uṟaṅkātu * ŏlikaṭalai ūṭaṟuttu *
pĕṇ ākkai yāppuṇṭu * tām uṟṟa petu ĕllām **
tiṇṇār matil̤ cūzh * tiruvaraṅkac cĕlvaṉār *
ĕṇṇāte tammuṭaiya * naṉmaikal̤e ĕṇṇuvare (7)

Ragam

Sāveri / ஸாவேரி

Thalam

Tiripuṭai / திரிபுடை

Bhavam

Nāyaki (lovelorn lady)

Divya Desam

Srirangam

Simple Translation

613. As Rāma, the divine god of Srirangam surrounded by strong walls suffered separation from his wife Sita. He couldn't eat or sleep without her He built a bridge across the ocean to bring her back from Lankā. We are separated from him, but he doesn’t worry about us and thinks only of making himself happy.

Word by Word (WBW) meaning

(The words may be rearranged to facilitate conversion from poetry to prose (Aṉvayam). Please read the meanings (in black) continuously to form the sentence and understand the simplified meaning based on the Divyārtha Dīpikai for the verse.)

திண்ணார் — உறுதியான; மதில் சூழ் — மதிள்களாலே சூழப்பட்ட; திருவரங்க — ஸ்ரீரங்கத்தில் இருக்கும்; செல்வனார் — பெருமான்; பெண் — சீதையின்; ஆக்கை ஆப்புண்டு — மேல் ஆசையினால்; உண்ணாது — ஊண்; உறங்காது — உறக்கமின்றி இருந்து; ஒலி கடலை — கோஷிக்கின்ற கடலை; ஊடறுத்து — துண்டித்து அணை கட்டி; தாம் உற்ற பேது — அடைந்த சிறுமை; எல்லாம் — எல்லாம்; எண்ணாதே — எண்ணாமல்; தம்முடைய — தமக்கு; நன்மைகளே — உகந்தவற்றையே; எண்ணுவரே — எண்ணுகிறாரே

cĕlvaṉār — the Lord; tiruvaraṅka — dwells in Sri Rangam; matil cūḻ — that is surrounded by walls; tiṇṇār — that were strong; uṟaṅkātu — he remained sleepless; uṇṇātu — and without food; ākkai āppuṇṭu — because of His love; pĕṇ — for Sita; ūṭaṟuttu — He built a bridge across; ŏli kaṭalai — the roaring sea; ĕṇṇāte — without considering; ĕllām — all; tām uṟṟa petu — the suffering He went through; ĕṇṇuvare — He now thinks; naṉmaikal̤e — only what pleases; tammuṭaiya — Him

Detailed Explanation

Avathārikai (Introduction)

Herein, the Āzhvār, in the depths of her sorrowful separation, directs her lament towards the Supreme Lord, Sriman Nārāyaṇa. She expresses her profound anguish, contending that Emperumān, now blissfully reclining in His great abode of Śrīraṅgam, has utterly forgotten the immense suffering He once endured when separated from Sītā-pirāṭṭi.

+ Read more

NAT 11.6 NAT 11.8